Den Redenrijke constliefhebbers stichtelicke recreatie
(1599)–Anoniem Redenrijker constliefhebbers stichtelicke recreatie, Der–
Auteursrechtvrij
[Folio I4r]
| |
Refereyn.
GHelijck deur Israels onbedachtheyt tot sonden gheneghen,
Haren Wet-Boeck eens verloren was, langhen tijdt voorwaer,
Also heeft het Euangelium verborgen gheleghen,
End' voor t'ghemeente verborgen geweest so menich jaer,
Deur de Godtlose daden der Romeynen die openbaer,
Haer versierde legenden het volck hebben gaen leeren,
In plaetse des Euangeliums ende daer deur swaer,
Elck so diepe verwerret in het Afgodisch verseeren,
Dat niemant meer ghedacht en heeft hem tot Godt te bekeeren,
Maer eerden menschen handtwerck van Hout en Steen onvroet,
Doch so deur d'onuytsprekelicke genade des HEEREN,
Nu weder voort ghecomen is tot yegelicx behoedt,
t'Euangelische Wet-boeck dat ons vermaninghe doet,
d'Afgoderye te verlaten, end' GODT alleen te beminnen,
Om hier naer eewichlick te leuen in zijn rijcke soet,
Zijn wy daer deur gheneyght geworden in ons herten binnen,
t'Euangelium te verbreyden, vrymoedich van sinnen,
Niet vresende der Romeynen wederstandt vol afgrijsen,
Maer sochten Godts lof bouen menschen eere te ghewinnen,
Daer in zijn ons daden bouen te Romeynsche te prysen.
Want de Romeynen die (soot schijnt) op godts lof niet en achten,
Merckende dat deur t'Euangeliums voortganck met vlijt,
Haer verderuen was nakende hebben met volle Crachten,
Ghesocht te vernielen de rechte waerheyt met veel spijt,
Doende verachtelick Condemneren tot alder tijdt,
Al die d'Euangelische waerheyt wilden volghen vierich,
T'Selue bevelend' haer onderdanen breedt ende wijt,
Waer deur over al gheschiedt is veel wreetheyt onmanierich,
Om dat sy voor eyghen eer, end't'onversadich herte gierich,
Veel meer ghesorght hebben dan voor godts gerechtige Wet,
Maer wy wetende deur t'Euangelium goederthierich,
Dat niet dan Godtloosheyt en was al haer opset,
Ende deur ootmoedicheyt GODT ghehoorsamende net,
Terstondt met eenen nieuwen gheest waren ommevanghen,
Daer deur wy bekennen conden haer leeringhe besmet,
Vyt Godt niet te wesen, hebben wy met een groot verlanghen,
Naer d'Euangelische leere ghespoet al onse ganghen,
Niet soeckend' ydel eere, maer GODT eere te bewysen,
Sonder achten op tijdtlick goet of pijnlick verstrangen,
Daer in zijn ons daden bouen de Romeynsche te prysen.
| |
[Folio I4v]
| |
De Romeynen zijnd' alsoo vol eerghierigheyt ghedreuen,
Om t'Evangeleums toeneminghe verbittert quaet,
En ghedoochden niet datter yemandt soude blyuen leuen,
Die CHRISTVM recht navolghde na t'Evangeliums raet,
End' om beter te bedecken den Tyranschen haet,
Hebbens ons als Ketters ghescholden voor de slechte luyden,
Maer wy vresende weynigh al haer wreetheyt obstinaet,
Hadden veel lieuer uyt ons vaderlant te moeten vlieden,
Of de doot te beseuren deur veel pijnlick gheschieden,
Dan te verlaten t'warachtighe leuende GODTS Woort,
t'Blijckt an veel cloecke Helden, die om des waerheyts bedieden,
Vrymoedigh gheleden hebben de Tyrannisschen moort
End' tot der doot toe so menich heeft ghesien end' ghehoort,
Volstandelick ghebleuen zijn, sonder van Godt te wijcken,
Niet achten op t'Cruys, maer op de Crone die haer nu voort,
Van Godt in eeuwigheyt toegheseyt is, niet om verrijcken,
Dese zijn wy bereet na te volghen sonder beswijcken,
Kiesende t'eeuighe voor het tijdelick verjolysen,
Sonder eens te willen na Babels wellust ommekijcken,
Daer in syn ons daden bouen de Romeynsche te prysen.
Prince.
Den Prince der Princen die bouen al moet zijn verheven,
Siend' ons om zijnen naem' in sulcke vervolginghe groot,
Heeft ons tot ons vertroostinghe eenen verlosser ghegeuen,
Om van ons te keeren t'Bedwanck der Conscientie bloot,
Dat wy d'Euangelissche Leere sonder wederstoot,
Te gheruster souden meughen voor yeghelick belyden,
End' al hebben de Romeynsch' anhangers tot an zijn doot,
Hem allesins laghen gheleyt om ons weder t'onvryden,
Onder zijns erfghenaems bescherminghe tot ons verblyden,
Laet ons GODT noch schuylen twelck wy bidden van herten snel,
Langhe te meughen ghedeuren, hoe wel dat dit benyden,
De Romeynen ghelijck sy doen al dat GODT behaegt wel,
Want dat zijn haer cloecke daden, altijdt te zijn rebel,
Godts welsmakende leere die sy soecken uyt te roeyen,
End' elck een deur de slauernie der Conscientie fel,
In Afgoderie te doen leuen tot zijnder sielen vernoeyen,
Maer ons doen is in eerbaerheyt de Waerheyt te doen groeyen,
De Romeynsche daden dan uyt ongherechticheyt rysen,
End' onse daer en teghen in gherechtigheyt bloeyen,
Daer in syn ons daden bouen de Romeynsche te prysen.
In Liefden Getrouwe, Deursiet den Grondt. |
|