Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 1991 (nrs. 53-56)

[p. 7]

[1991/53]

Gerrit Kouwenaar
oneetbaar

Dit is terwijl men elders is, geen oog
heeft dit gezien of het is dicht

men zweeft boven de boomgaard zonder veren
men weegt een geest, wat moet de uil nu eten

tijd kort het zicht, stortkoker zonder bodem
honger ontzegt een woord dat niets betekent

de bomen staan verstokt in etensresten, geen vrucht
zegt meer bederf na, uit smeltovens

komt nog wat adem, het oneetbaar zilver
verteert het licht, bij wijze van nog spreken-