Samuel Beckett
Zoals het verteld werd
Vertaling: Karina van Santen en Martine Vosmaer
Zoals het verhaal me verteld werd kwam ik daar nooit tijdens de bijeenkomsten. Ik vroeg waar en kreeg een uitvoerige beschrijving van een tent, een kleine tent in de kleur van zijn omgeving. Toen deze beschrijving me begon te vervelen vroeg ik wat voor bijeenkomsten en werden die op hun beurt beschreven, onderwerp, duur, frequentie en schokkend karakter. Ik hoop dat ik niet teerhartiger was dan een ander, maar ten slotte moest ik mijn hand opsteken. Ik lag daar een poos heel stil en vroeg toen waar ik was wanneer dit alles zich afspeelde. In een hut, was het antwoord, een hutje tussen het geboomte zo'n tweehonderd meter er vandaan, een afstand zo groot dat zelfs de luidste schreeuw hem niet kon overbruggen, maar onderweg verloren moest gaan. Dit was niet zo vreemd als het op het eerste gezicht klonk, rekening houdend met de dikte van het canvas en de beschutte ligging van de hut tussen de bomen. De tent had zelfs ter plaatse opgebroken kunnen worden en bijvoorbeeld vijftig meter naar voren geplaatst zonder bezwaar. Terwijl ik daar lag met gesloten ogen in de stilte die volgde op deze informatie zag ik het hutje voor me, hoewel dit mij in tegenstelling tot de tent niet was beschreven, alleen zijn ligging. Het deed me sterk denken aan een zomerhuisje waar ik als kind uren achtereen stil op de vensterbank kon zitten, het hele jaar door. Het had dezelfde vijf houten muren, hetzelfde gekleurde glas, dezelfde petieterigheid, want het was niet meer dan drie meter in doorsnee en het plafond was zo laag dat een gemiddeld mens er niet rechtop had kunnen staan, hoewel dat voor een kind natuurlijk geen probleem was. In het midden, tegenover de gekleurde ruiten, stond een kleine rechte schommelstoel met armleuningen, net als bij de vensterbank van het zomerhuisje. Ik zat daar heel recht en stil met mijn armen op de leuningen en staarde naar het oranje licht. Het moet kort na zes uur zijn geweest, de bijeenkomsten waren altijd precies om die tijd afgelopen, want terwijl ik
zat te kijken verscheen een hand in de deuropening die me een beschreven papier aanreikte. Ik pakte en las het, scheurde het toen in vieren en stopte de stukken in de wachtende hand om weer mee te nemen. Even later verscheen het hele tafereel. Zoals het verhaal me verteld werd bezweek de man ten slotte aan de
Auteursrechtelijk beschermd