Raster. Nieuwe reeks. Jaargang 1980 (nrs. 13-16)

[p. 27]

• Gerrit Kouwenaar
• wat voorgoed
(Roger Chailloux, 1931-1977)

I

Op de witte muur een witte vlek, iets
dat hier was is hier weg, niets

dat nableef invult samenvalt met
de sneeuw die je opriep op het moment

*

Men spelt zich zeg maar iets nog onzegbaars
de prille geur van een eindeloze maaltijd

het bed begint zich rillend te vullen
met hitte, en buiten sneeuwt het, inwendig

*

Over je koper onder je ogen liep eensklaps
een heel klein vlug weglopend leven

je schrok nog even op uit de mist
van een polis een weekblad, ontzette
de letters

*

Alles waaraan men ooit werkte, alles
wat in het oog uit de hand viel, alles

wat zwart was en wit moest, alles
waaraan zich het leven herkende, nu

en passant sterft, trekt de cirkel recht

*

Hoe je die hoek omsloeg en hoe verbazend
zinvol de wind je terugwees en hoe je
doodliep op een muur van vuilnis

men herhaalt vandaag je verhaal, het raadsel
van een wereld die eet prijsgeeft bestaat

[p. 28]

II

Zoals men wat woorden in ogen strooide
die morgen veel te vroeg op de dag

zo'n dag dat men vlezig opstaat en eerst
aarzelend koper polijst alvorens

men droeg een zwart pak, wies de as
uit zijn ogen en betastte zijn grens

men dacht: verdrink deze kater, waar is
zijn glas dat nog niet leeg is

[p. 29]

III

Het decor heeft je gestolen
het misvormt je in zijn oppervlakkigste ogen

de kamer heeft je ruimte ingenomen
de straat steelt je voetstap, de beker

je mond, en de woorden omhelzen de zelfde
lege kamer lege straat lege beker

[p. 30]

IV

Eet men dit? nee, waarom zou men? drinken
wij iets? nee, wij dronken en wij vervingen het afscheid

dit dus was het leven, een hoge hemel
die zeer laag was hing zwaar op twee zwemmers

*

De zintuigen zullen niet worden waargenomen
de muur zal geen oog overhoren

meer dan ooit schrijven woorden, een groot
helder huis waar niets in is

*

Je verijlt al tot wat je was, levend
en wel als het herfst is of winter

over het tuinpad kom je met flessen
en kinderen, pas op de drempel

*

De laatste dagen denkt men niet aan jou
maar huist in zijn vlees en haast
raakt men je aan

men leeft, proeft, stilt iets inwendigs, ziet op
tegen de tijd die men doodloopt, voortzet

*

Wat vergeten werd, wat vergeten is
wat in de schaduw bleef, wat werd overgeslagen

wat over het hoofd gezien werd, wat voorgoed
in het hoofd, op de lippen