[Oktober 1968]
Vestdijk 70
Deze aflevering van Raster is een hommage aan Simon Vestdijk. Waarom, behoeft dunkt ons nauwelijks toelichting. Wat Vestdijk schrijft betekent nu al enige decennia een voor de Nederlandse literatuur ongekende kombinatie van veelzijdigheid en niveau. Zijn zeventigste verjaardag leek ons een goede gelegenheid iets ‘terug te zeggen’.
Vestdijk is een schrijver in de optimale zin van het woord. Hij heeft zich over een enorme verscheidenheid van onderwerpen uitgelaten, op een onvervangbare manier gestalte gegeven aan een aantal dingen die ons in het bestaan interesseren en ontroeren, en hij spreekt uitsluitend namens zichzelf. Die individualiteit is een kostbare eigenschap van zijn werk; een andere is, dat het bewijst dat kritisch intellektueel vermogen en scheppende creativiteit niet onverenigbaar zijn, en dat hun kombinatie in één talent, in onze cultuur wellicht een voorwaarde is voor werkelijk uitzonderlijke resultaten, in wel genre dan ook.
De kritische Studie van dat werk voltrekt zich, zeker in vergelijking met de ontwikkeling van het werk zelf, nog steeds in een aarzelend tempo, wat gezien de omvang en de aard van het objekt niet onbegrijpelijk is, maar toch in geen verhouding staat tot het belang ervan, en tot de bewondering die de onverstoorbare figuur van deze auteur afdwingt. Ook aan die literatuur over Vestdijk wil dit nummer iets bijdragen. Zo zijn er nog tientallen andere redenen om over Vestdijk te schrijven; voor de medewerkers aan dit nummer zijn dat niet in de laatste plaats persoonlijke redenen.
Er is geprobeerd Vestdijk's veelzijdigheid enigszins in de inhoud van dit nummer te weerspiegelen. Enigszins, want ook al om praktische redenen is het niet mogelijk geweest aan alle facetten evenveel aandacht te besteden. Sommige ontbreken geheel. En één ding is er zeker in afwezig: de eenheid van toon, stijl en denkwijze die Vestdijk's meest uiteenlopende geschriften kenmerkt. Dat is onvermijdelijk.
Auteursrechtelijk beschermd