Randstad 11-12

[p. 333]

Een proces Dagvaarding & getuigeverklaring

Parket van de Officier van Justitie te Rotterdam

dagvaarding van verdachte

De Officier van Justitie in het Arrondissement te Rotterdam dagvaardt

Wilhelmus Antonius Arts,

Thomas Theodorus Marie Jaspers,

Yoshio Nakajima,

Cornelis van den Berg,

Johannes Keller,

om te verschijnen op woensdag, 12 januari 1966 te 9.45 uur, ter terechtzitting van het Kantongerecht te Gouda, Markt 27,

teneinde terecht ter staan te zake dat

hij te Gouda op of omstreeks 3 april 1965 tezamen en in vereniging met (namen der anderen),

althans één of meer van deze personen, dan wel voor zich, op de openbare weg, de Kleiweg de orde heeft verstoord, welke ordeverstoring bestond in het veroorzaken van een volksoploop van een paar honderd mensen althans het aantrekken en om zich heen of in zijn nabijheid verzamelen van een paar honderd mensen als gevolg of mede als gevolg van

het dragen van zeer opvallende kleding, waarop zich opschriften als ‘Rij jij, ik niet’, ‘alcohol’ (met een kruis er door), ‘frisse lucht’ ‘vijf doden geofferd aan het verkeer’ bevonden,

het met luide stemmen roepen dat 5 mensen per dag worden geofferd, op het altaar van asfalt voor ons goede leventje,

het lopen op blote voeten met een toga aan,

[p. 334]

Unbeat Nederland: de Japanner Yoshio Nakajima, die happenend door Europa en Amerika trekt - als een van de vijf, de wereld doortrekkende, leden van Unbeat, Japan. Bijdragend tot begrip, van elke situatie een happening makend, van elk ogenblik een manifestatie, van elke uitlating een manifest. Opduikend in de lage landen, verdwijnend in ver westen of oosten; hier bij het Amsterdamse Lieverdje. Links Thom Jaspers, verkeersmagiër, bivakkerend in Nederland en Vlaanderen.
Foto: Cor Jaring

[p. 335]

het ter hoogte van zijn buik dragen van een stuk papier waarop zich een afbeelding in kleuren van een gedeeltelijk naakte vrouw bevond, waaromheen de woorden ‘Er staat altijd wel ergens een mooie meid bij’, waren vermeld, het dragen van een zwart kleed, waarop met witte letters het woord ‘Unbeat’ was vermeld,

het uitvoeren van uitheemse dansen, althans het maken van dansbewegingen, het gedeeltelijk beplakken van een aldaar staande schutting met plakkaten en/of het uitdelen van folders;

deelt voorts mede, dat verdachten het recht hebben getuigen en deskundigen te doen dagvaarden of op de terechtzitting mede te brengen, die zij in het laatste geval bij de aanvang van de behandeling van hun zaak aan de Kantonrechter moeten opgeven; en dat de Kantonrechter kan bevelen, dat verdachten die niet op de terechtzitting tegenwoordig zijn, op een door hem te bepalen tijdstip ter terechtzitting aanwezig zullen zijn, en daarbij tevens de medebrenging van verdachten kan gelasten.

Rotterdam, 14 december 1965, De Officier van Justitie voornoemd, onleesbaar.

Noordermarkt 13, Amsterdam, 11.1.1966.

getuige-verklaring
betreffende de orde-verstoring, ten laste gelegd aan T.Th.M. Jaspers en anderen, voor het Kantongerecht te Gouda, 12 januari 1965.

Als redacteur van het tijdschrift Randstad ben ik op dit ogenblik een speciaal nummer aan het samenstellen over zogenaamde happenings, met foto's, geschriften, documenten en andere feitelijke teksten.

[p. 336]

Het gebeuren van 3 april 1965 te Gouda is mij door ooggetuigeen kranteverslagen, alsmede van foto's bekend. Deze happening vindt plaats in het door mij bedoelde extra-nummer, met materiaal uit Nederland, Duitsland, Frankrijk, Engeland, België, Amerika, Japan, Zwitserland, en elders.

De happening is een min of meer spontaan, geïmproviseerd spel, afhankelijk van omstandigheden waaronder het gespeeld wordt. Zoveel mogelijk mensen worden in het gebeuren betrokken, hetzij als toeschouwer, hetzij als deelnemer. In het kader van de nieuwe kunst-uitingen is de publieke of besloten happening een vorm van ‘levend theater’, waarbij de werkelijkheid een deel uitmaakt van de door de organisatoren geplande gebeurtenissen. In het geval van de happening in Gouda was het de verkeersproblematiek, en de welvaartsreligie, die de organisatoren als thema hadden gekozen. Identiek aan hun met luide stem roepen dat vijf mensen per dag aan het verkeer in Nederland worden geofferd, ging vorige week tijdens een televisie-uitzending de mededeling dat elke minuut ter wereld acht mensen van honger sterven.

De schrijnende tegenstellingen tussen de welvaart in zogenaamd ‘ontwikkelde gebieden’ en de ellende in de ‘onder-ontwikkelde gebieden’ geven aanleiding tot protest. De jeugd, die in steeds toenemende mate luistert naar muziek van Engels-Amerikaanse oorsprong, beluistert liederen als Dancing in the streets, gepropageerd door The Kinks, die ook in Nederland duizenden jonge toehoorders trokken. Het dansen in de straten, met dansen van inheemse en uitheemse aard, is het intuïtieve antwoord van een jeugd, die niet wenst te aanvaarden dat de mens het dansen en het spelen heeft verleerd. Als zodoende moet in de happening een positief antwoord gezien worden op de verstarde en stereotype vormen van vermaak en vrijetijdsbesteding, die totnogtoe als regel gelden. De happening verleent het leven die creatieve impuls, bij het ontbreken waarvan een cultuur ten dode gedoemd is.

[p. 337]

de outsiders: In 1965 nog in Amsterdam's Las Vegas, onbekend op de Nieuwendijk, ondertussen met eigen komposities (tekst: Wally Tax, muziek: Ronnie Splinter) op de Nederlandse hit-parade, met bezoeken en opnamen in Engeland en Frankrijk. Nederland's beste beat-groep, met een eigen O-sound. Het eigen geluid van elke buitenstaander, dat doordringt tot de oren die kunnen horen. Bij de foto van Wim van der Linden: van links naar rechts Ronnie, Ton, Wally, Appie en Leen, genaamd Buz.