Randstad 11-12

[p. 309]

Manifest tegen niets

Ter gelegenheid van de internationale tentoonstelling van NIETS in de eerste galerie ter wereld voor de laatste kunst:

GALERIE 207 (WILLEMSPARKWEG 207), AMSTERDAM

representatief voor avantgardisme, konventionalisme, modernisme, kommunisme, kapitalisme, patriottisme, internationalisme, monochromie, monotonie, beweging, zen, surrealisme, dadaisme, lettrisme, situationnisme, informele kunst, konstruktivisme, tachisme.

Een schilderij is net zoveel waard als geen schilderij.
Een plastiek is net zo goed als geen plastiek.
Een machine is net zo mooi als geen machine.
Muziek is net zo aangenaam als geen muziek.
Geen kunsthandel is nog wel zo doelmatig als kunsthandel.
Iets is haast niets (niet iets).

De opening van de tentoonstelling van werken van onderstaande kunstenaars zal plaats vinden op zaterdagmiddag 1 april om 5 uur, door de Heer Carl Laszlo te Bazel. De Heer Bazon Brock zal voorlezen uit eigen werk. Muzikale omlijsting door Karlheinz von Stockhausen (Keulen).

De tentoonstelling blijft geopend tot 30 april, werkdagen van 10-18 uur.

Armando, Amsterdam

Onorio, Bazel

Carl Laszlo, Bazel

Bazon Brock, Itzehoe

Piero Manzoni, Milaan

Henk Peeters, Arnhem

Henderikse, Düsseldorf

Schoonhoven, Delft

Megert, Bern

Arthur Køpcke, Kopenhagen

Silvano Lora, Parijs

[p. 310]

Nederland: nul, niets, einde.

Na het alles van Ben bracht de zerogroep, gestimuleerd door Laszlo's uitgave ‘Panderma - tijdschrift van het einde der wereld’ in Bazel, een tentoonstelling van niets in de Amsterdamse Galerie 207, en enige tijd later predikte deze groepering het einde, om op te gaan in museum-manifestaties van diverse aard: Nulen Zero-tentoonstellingen. Bovendien is zij op dit ogenblik (1966) uitgeefster van het blad ‘De Nieuwe Stijl’ - 6 nummers aangekondigd, in een jaar tijd twee nummers verschenen - en stelt zij (in Nederland) ten toon in de Haagse Galerie Orez. In het blad ‘De Nieuwe Stijl’ de manifesten van deze groepering, die de realiteit tot kunst verklaarde, aansluiting vond met Pierre Restany's Parijse Nouveaux Réalistes, en zich ook solidair betoonde met Yves Klein's opvattingen betreffende het leven als kunst.

Foto hieronder: Yves Klein (1928-1962): Portret relief PR 1 (Arman), 1962. Brons op paneel 176 × 94 cm.

[p. 311]

Einde

Sinds de bevrijding heeft Ons Volk zich weten op te werken tot een Welvaartsstaat, waar alleen de vrijheid tot armoede en ellende zijn bestaansrecht heeft verloren. Deze resultaten zijn tot stand gekomen, zonder dat er van enige bloei op het terrein der kultuur sprake is geweest. Waar de Nederlandse kunst is afgezakt tot een provinciaal peil, stijgt de waarde van de Gulden. Was het tot nog toe heiligschennis te twijfelen aan de slogan: ‘zonder kultuur kan een volk niet leven’, nu verklaren wij:

Het Nederlandse Volk heeft voor zijn welzijn helemaal geen kunst nodig, ja: kunst kan gemist worden als kiespijn!

Uw werkster verdrijft haar verveling met moderne muziek, uw tandarts verzamelt moderne kunst, uw boekhouder amuseert zich met de machines van Tinguely:

U kunt met kunst uw status niet meer verbeteren!

Een aantal vooraanstaande kunstenaars neemt tans het initiatief:

1.	Besluit het vervaardigen van kunstvoortbrengselen te staken;
2.	De likwidatie te bevorderen van alle instellingen, die zich nog aan de kunst verrijken.

In Kopenhagen sloten wij zodoende de avantgardegalerie Køpcke en verbraken alle winstgevende betrekkingen. In eigen land wordt begonnen met de sluiting van de zgn. Galerie 207 (Willemsparkweg 207) te Amsterdam. Voortaan zullen ondergetekenden zich doorlopend belasten met het opheffen van kunstkringen en het sluiten van tentoonstellingsruimten, waaraan dan eindelijk een waardiger bestemming kan worden gegeven.

Voor de Galerie 207 te A'dam: Cornelius Rogge

Het voorlopig aktiecomité:

Armando (Amsterdam), Bazon Broch (Itzehoe), Henderikse (Düsseldorf), Arthur Køpcke (Kopenhagen), Silvano Lora (Parijs), Piero Manzoni (Milaan), Megert (Bern), Henk Peeters (Arnhem), Schoonhoven (Delft).

[p. 312]

[p. 313]

[p. 314]

[p. 315]

[p. 316]

1962: open het graf, Amsterdam (pag. 312-315).

In 1962 manifesteerde zich voor het eerst in het openbaar de anti-rookmagiër Robert Jasper Grootveld, die dat jaar enkele enthousiasten rond zich wist te verzamelen in de hem door Nicolaas Kroese ter beschikking gestelde ‘K-tempel’ in de Korte Leidsedwarsstraat. Op de happening ‘Open het Graf’ van 9 december 1962, georganiseerd door Melvin Clay, Franklin Stern en Simon Vinkenoog, vertoonde hij voor het eerst aan een groter publiek zijn kunstgebeuren. Johnny the Selfkicker geeft hiervan zijn visie in het hierbij gepubliceerde fragment uit zijn autobiografische verhaal ‘Een afvallige engel’ - elk der medespelers heeft in de loop der tijd een andersluidende versie van dit gebeuren geschreven; in zijn boekje ‘dit hap-hap-happens in amsterdam’ (arbeiderspers, 1966) citeert Henk J. Meier uitvoerig uit de bij die gelegenheid uitgegeven lektuur. Bij de foto's van Ronald Sweering en (2) Hans Bruggeman:

1.	Johnny the Selfkicker in aktie, met éen van zijn action-poems, of acts.
2.	Robert Jasper Grootveld kondigt de komst van Klaas aan.
3.	Gerrit Lakmaaker ‘surrealist op heterdaad’ brengt dansend beroering teweeg. Duizenden happenings per dag, als ik snuif, aan de lopende band. Ik zie precies wat er gebeurt. Niets ontgaat me, Ik doe gek. Weet je nog? Als ze me oppikken, moet je zien hoe ik doe. Weet je hoe ze me noemen? Hé, maffe. Niets doen ze, niets kunnen ze doen.’ (Liefde, Simon Vinkenoog, 1965, pagina 169).
4.	Robert Tricky (Freeman) - een der vele medespelende bezoekers.

[p. 317]

Robert Jasper Grootveld, bij het Lieverdje (zich afschminkend) en thuis, voor enkele van zijn schilderijen, opgemaakt in vol ornaat.
Foto's: Cor Jaring en Hans Bruggeman (pag. 318).

[p. 318]

Robert Jasper Grootveld, bij het Lieverdje (zich afschminkend) en thuis, voor enkele van zijn schilderijen, opgemaakt in vol ornaat.
Foto's: Cor Jaring en Hans Bruggeman (pag. 318).