Christo
IJzeren gordijn
Tussen de rue Bonaparte en de rue de Seine heeft de rue Visconti, met eenrichtingsverkeer, 140 meter lang, een gemiddelde breedte van 3 meter. Zij eindigt op nummer 25 links en op 26 rechts.
Zij telt weinig handelaren: een boekhandel, een moderne kunstgalerie, een antiquair, een elektriciteitszaak, een kruidenier... ‘Op de hoek van de rue Visconti en de rue de Seine is in 1618 het Cabaret du Petit More (of Maure) geopend. De dichter Saint-Amant, die het toegewijd bezocht, is er gestorven. De schilderijengalerie, die de taverne vervangt, heeft gelukkig de gevel, het smeedijzer en het schild van de xviie eeuw bewaard’ (p. 134, Rouchegude/Clebert, Wandelingen in de straten van Parijs, Rive gauche, Editions Denoël).
De muur zal opgericht worden tussen de nummers 1 en 2, zal de straat geheel afsluiten voor verkeer en zal elke verbinding tussen de rue Bonaparte en de rue de Seine afsnijden.
Uitsluitend gebouwd met metalen drums, bestemd voor het vervoer van benzine en olie voor auto's, (bestempeld met verscheidene merken: esso, shell, total, bp en van een inhoud van 50 l of van 200 l) heeft de muur een hoogte van 4 m en een breedte van 2,90 m. 8 liggende blikken van 50 l, of 5 blikken van 200 l vormen er de basis van. 150 blikken van 50 l of 80 blikken van 200 l zijn nodig voor de opbouw van de Muur.
Dit ‘ijzeren gordijn’ kan gebruikt worden als versperring tijdent een periode van publieke werken, of dienen om voorgoed een straas in doodlopend te veranderen. Tenslotte kan het principe ervan zich uitstrekken tot een hele wijk, ja zelfs tot een gehele stad.
Parijs, oktober 1961
Dit plan is verwerkelijkt op 27 juni 1962
(rue Visconti, Paris VI) van 21 tot 22.30 uur, door Galerie J.
Auteursrechtelijk beschermd
