Randstad 11-12

[p. 121]

SLA DEZE BLADZIJDE OM

[p. 122]

dit was een gebaar van ben
(uit 1962)

[p. 123]

Ben
Het toneel

Waar het wezen zelf van het toneel een schok is, voortgebracht tussen de toeschouwer en de toneelspeler, stel ik in het verband van de evolutie van de kunsten voor buiten dit conventionele toneel en antitoneel te treden, waar de toeschouwer reeds weet wat hem wacht (door ervaring of door kennis) om het ware antitoneel af te wachten. Het toneel moet beperkt blijven tot voorstellingen van reeksen handelingen, onbekend aan de toeschouwers, die de toneelspelers hen zullen doen ondergaan.

Ziehier als voorbeeld een reeks handelingen, die soms ieder op zichzelf een stuk kunnen uitmaken:

1)	de als stoottroepen verklede toneelspelers dalen naar de parterre af en omhelzen de toeschouwers, die zij op het toneel laten klimmen.
2)	men maakt een kist bevattende 8 ratten en een andere bevattende 8 katten in de zaal open.
3)	in plaats van het stuk te spelen luisteren de toneelspelers op het toneel naar een radiostuk.
4)	gebruik maken van het minste lawaai in de zaal om de toeschouwers te beledigen en in het harnas te jagen, om tot handgemeen te komen, indien mogelijk.
5)	een toneelspeelster doet strip-tease, men doet de zaal ontruimen door de zedenpolitie.
6)	de ontevredenen beletten weg te gaan, zonodig met geweld.
7)	het theater in brand steken en de toeschouwers verbranden.
8)	een diefstal bekend maken en systematisch alle toeschouwers fouilleren.

Het gaat in het kort om een reeks handelingen in opgaande lijn, om te eindigen met een werkelijk voelbare en morele schok, die de

[p. 124]

toeschouwer zich moet herinneren. Deze handelingen kunnen plaatsvinden met een werkelijk stuk als achtergrond.

Galerie van totale kunst:

laboratorium 32 rue tonduti de l'escarène, Nice, Frankrijk

ben (Vautier) op het Fluxus-festival Wiesbaden, '62.
‘Regardez moi cela suffit.’ Kijk naar mij dat is genoeg.
‘Waar ik ook ben moet ik zijn. Ik ben de enige. Ik ben groter dan: Brouwn, Andersen, Filliou, Gosewitz, Køpcke, Schmitt, Vostell, Christiansen en de rest. Ik zal edelmoedig zijn. Alles wat ik aanraken zal wordt kunst. Alles wat ik optil wordt skulptuur. Alles wat ik zeggen zal wordt poëzie. Alles wat ik doen zal wordt happening. Ja, ik wil dat iedereen weet: ik ben ik ben de beste. Ik ondertekende alles in het jaar 1949. Als je kunst ziet draai je om denk aan mij en ga weg. Anonieme en kollektieve kunst bestaat niet. Alle kunst is Ben.’ Uit een biografie, geschreven voor Becker/Vostell.