Raam. Jaargang 1972

[p. 23]

Anton Korteweg
Gedichten

De vreze des heren

Nadat Jantje drie maal
- en dat nog wel aan tafel! -
TIET geroepen had,
TIET TIET TIET,
sidderend en doodsbang,
wachtte hij met bolle oogjes
en een trillend bovenlipje.

Maar er gebeurde niets.

Het hemels vuur sloeg hem niet,
ook opende de aarde zich niet onder zijn stoel,
terwijl Gog noch Magog verscheen.

Alleen zijn vader
legde hem over de knie,
wat anderzijds bepaald plezierig was.

De soep werd door dit oponthoud
vrijwel koud gegeten.

Wegens enorm succes

Lyricus, en allergisch voor
het vallend blad, tot tranen toe
geroerd door dode kleuren.

Dat wordt weer maanden lang een pijn
of 'k moe samen met vader betrap,
nu binnenkort in dit theater:
herfst.