Raam. Jaargang 1971

[p. 16]

Anton Korteweg
Gered

hanebalken hadden we niet, toch hing
godsdienst zwaar.

vooral mijn opa, de laatste aartsvader:
zeg maar Toon.

zond Eliëzer uit,
verving zijn dienstmaagd tante Dith
door struise zeeuwse boerendeern:
daar kwam de bruid.

zijn eniggeboorne, Klaas
- toen veertig -, móést wel,
bekende Rebekka telkens en telkens
en nog een keer.

heldere kinderstemmen klonken toen weer
boven 't geklos der klompjes op de deel.