Raam. Jaargang 1970

Jaap Harten
Pas op met wie je omgaat

Pas op met wie je omgaat
Wat voor een mens was toch de Muze
van Apollinaire? Had de primitieve
douanebeambte gelijk toen hij haar
schilderde als een fors wijf
conciërge van de poëzie, slapend met het belkoord
van onverwachte syntaxische uitvallen
in haar hand? Ze liet haar lijf-
eigene zelden met rust, zoveel

is zeker. Ze zat naast hem in de ouderwetse automobiel
op weg naar de ouvertures in Spa;
ze kriebelde in zijn immense schedel
die het landschap van koeien & kerkhoven

verwerkte als regels, waarboven een enkele aëroplaan
zondag vierde tegen het azuur
waar de vlooien van zijn zolderkamer-
zorgen geen toegang hadden.
Niemand ontkomt aan zijn lot. Na de wandelingen
over de Pont Mirabeau, de nachten
van krikken en koortsachtig werk,
trof een granaatscherf zijn schedel

in 1916. Bewonderaars zouden later zijn helm met gaatje
fotograferen, maar wat koop je
daarvoor, gewond en humeurig
notities makend tussen makart-

boeketten, terwijl je Muze achter gladiolen
zachtjes de kraaienmars fluit: een
waarzegster die met harde mond haar
beste klanten stuurt naar Père Lachaise.