Raam. Jaargang 1969

[p. 42]

P.H. Kerssemakers
Lente of Waarom de koe haar toeschouwer bekoorde

Blauwe koeienogen bezien de paarse lentepracht
de eersteling der stieren verfoeit haar zwakke staart
haar golvende kartellen verlustigen het oog
de dauwbestoven neusvleugels betranen het bleke licht
de jonge dageraad vergloort in zachte schemergrauwe mist
Gelukkig zij, die dit voorzag, doch van geen wijken wist
manmoedig het schurftig onkruid wiedde uit haar luim
de stilling der geneugten offerde de prille voorjaarsnacht.
Het wentelwiekend roofdier immers is van gepantserd glas.
Omdat het bloeide echter, vergat het aanleg en snavelkracht
en vlijde zich zachtglooiend neder aan de zilte borsten der paardenvacht
Haar koe zijn werd tot hymne, haar sluim'rend oog tot glorie
omdat zij lustig loeide en snorkend liep te gapen
haar zelfontplooiing werd immuun
haar krulstaart tot een ideaal
Voltooiing bloeit op 't grasgroen veld
en niets kan haar genaken..