Raam. Jaargang 1968

Maxim de Winter
Stilleven: publiek en zanger

deze arme mensen weten niet waarom zij applaudisseren,
verschrikt vallen zij stil in de echoënde kabine,
angstig horen zij het geluid van de wanden vallen:
overmatig stil, overmatig luidruchtig, een luchtbel in de leegte.

zo, op deze manier, na enkele minuten,
valt in de geruststellende stem van de zanger,
doorbreekt het vlies om hun wezen daadkrachtig;
dit lucht hen op, moedig vervolgen zij de ademhaling.