Raam. Jaargang 1966

[p. 29]

Michel van Nieuwstadt
Twee, zij het achtregelige, rijmende, gedichten

I

Juffrouwen met een kink, of een gesprongen snaar,
knopen mijn boordje los, er doemen ganzen
op aan de horizon, en, zich verschansend
achter kristal en zilver, is mijn vader daar,

bulderend, het glas port vervaarlijk in de hoogte,
en mij gestrengelijk verwijzend naar de douchecel, waar,
zingend en sidderend zij mij wanneer ik klaar
zal zijn, hardhandig af-, - dood zullen drogen.

II

Vliegen, die in de vlucht paren, muggen, die in de lucht -
vlugger dan dat men 't vlugzout op hun vleugels
kan leggen, dat hun vlucht beteugelt, -

bogen op vriendschap, waarvan lucht
krijgen zal wie, in publieke urinoirs zijn toevlucht
nemend, keurig zijn lusten in grove
schematiseringen en regenbogen uitlevend,
sterft van dorst, van honger en van waterzucht.