Raam. Jaargang 1966

[p. 37]

P.H.H. Hawinkels
Het is een droom

voor Adèle L.

Het is een droom, en niemand weet
Wanneer hij is begonnen.

Toen de nacht viel, stroomden wij
Het binnenland in en lieten het strand,
Wang aan wang met water, waarvóór
Wij heel de dag ons hadden staan vergapen
Aan de glans en het licht van hoop & vrijheid
In de verte, voor wat het was, en vloekten.

Geheel conform dan verder de beproevingen
Waar pioniers, die in de nacht nog verder trekken
Omdat ze zich achter wanen op het tijdschema
- Iets ‘zinloos’ toch al, waar slechts één
Van de tijdstippen die de reis begrenzen
Bij benadering kan worden aangegeven -,
Door worden geplaagd volgens het prospectus
Worstelden wij zwijgend en zwetend, en,
Dit voor de liefhebbers van stafrijm, ook zwoegend,
Dieper de jungle in; en in die inspanning
Prikte niet enkel ons eigen zweet rond onze
Baardstoppels, nee, ook de baardstoppels van de nacht
Deden het hunne als welke gelegenheid
Een perverse kus met het etmaal te wisselen
Zich voordeed, en dat was vaak, vaker dan
Wij de zwermen muskieten konden verslaan.

[p. 38]

 

Dat is een droom, en niemand weet

 

Wanneer hij is begonnen, - bij de on-

 

dergang, daarstraks, van zon & avond,

 

Of voor, lang voor de dageraad van het

 

Bewustzijn. Maar in die droom een droom,

 

Zo nieuw als schone lakens, die

 

Met zijn onwerkelijkheid dát aspect

 

Van nummer een niet dieper maakt, maar opheft.

 

 

 

In de vaagheid van de nacht zweeft

 

Intiem & bleek een tweede onbepaaldheid,

 

En wie zich zonder benen ernaartoe beweegt,

 

De ogen spitst om beter te gaan zien,

 

Herinnert zich de keren dat 'n innerlijke reden dit

 

Zijn ogen aandeed: pijn om een herinnering.

 

Maar contouren heeft dit wit, als dat van ogen,

 

Niet meer nodig om verstaan

 

Te zijn: het is een bloem, die hier

 

Stil & zeker in zijn eigen geuren drijft.

 

Het is jasmijn, en mèt

 

Dat dit zo is, vervliegt de naam

 

En blijft het witte, frisse, stevige; en die

 

Eigenschappen nemen nu, speels misschien,

 

Misschien doelmatig, steeds nieuwe posities in

 

En aan: de nacht wordt zo, en wit; de huid blijkt

 

Dan jasmijnig.

 

 

 

Het is een droom, die bloem,

 

Die niets meer bindt aan de oorsprong in de taal.

 

Hij zweeft. Hij wordt gekust, tweemaal.

 

Wat is hij zout. Zo zout

 

Is anders enkel een gestolde traan.