Raam. Jaargang 1966

[p. 34]

Lou Vleugelhof
Vier reportages

Ochtendreportage

De krantegrijns op de deurmat,
de kapotte kraan als een lekkend geweten,
en liefje goed geslapen vannacht
nog last gehad van de maartse katers
op het gladgeschoren gazon
waar ook de maan overnacht heeft
in de lege tuinstoel van gisteren.
De vragen beantwoorden met ja ja ja
en nee toch dan kan niet
onmogelijk wie weet en waarom niet
nog koffie nog brood enzovoort.
Je moet naar de kapper vanmorgen
hij woont al een eeuw op de hoek
en knipt als een robot een robot
met een kreeft van metaal.
Goede morgen en middag en avond
verdomme al lichtjaren lang,
zelfs God is minder bestendig.

[p. 35]

Dagreportage

Van 7 tot 8
kan men de nachtelijke twijfels
de kwade dronk en de boze dromen
door horen spoelen op alle etages
de rioolput weer in van de nacht.

Van 8 tot 9
komen uit alle deuren de mannetjes
monter en weldoorvoed,
de sleuteltjes welgericht
en met vertederde blikken
naar hun opgepoetste geliefdes
waarin ze zich mannelijk nestelen.

Van 9 tot 10
en de uren daarna...
plicht laat zich moeilijk omschrijven
een zware steen laat zich amper vertillen,
je vindt hem dagelijks ter plaatse.

[p. 36]

 

Maar 's avonds na 5

 

na het kirren en koeren der liefjes

 

die trouw op hun plaats zijn gebleven

 

begint toch de dag in het westen

 

de dromen staan rood.

 

De mannetjes gaan in de huisjes

 

en kussen de montere vrouwtjes

 

ze leven nog lang en gelukkig

 

 

 

En vroeg of laat uit de veren

 

de dag van morgen ontlopen ze niet,

 

daar helpt geen moedertje lief aan.

[p. 37]

Zondagmorgenreportage

Een gat in de dag slapen
doet onze straat, de even
en oneven nummers
en de straat om de hoek
is ook voor geen gat te vangen
de straten zijn nooit zo eendrachtig
als in het gat van de zondagmorgen,
hoewel een oude hitsige kerkklok
als een haan over alle daken
de gemeenschap poogt te verstoren,
ik moet zeggen het lukt nog maar matig
in ons rooms-calvinistisch landje.

[p. 38]

Zeereportage

Soms zijn we aan zee
en kroelen behaaglijk
in het opgemaakt bed
van het Hollandse strand
of lekker schurkend
in het oude nest,
de kakelende binnenplaats
van een duinkom,
kiplekker, kiplekker,
schuilevink spelend
met armen en benen
met buiken en billen
en borsten.

En het water,
ach je het water
het is zo ongrijpbaar
zo diep zo verheven,
je zou er jezelf in vergeten.