Raam. Jaargang 1963-1964

[p. 18]

Lambert Tegenbosch
De geschiedenis

God is begraven.
De mannen waren in slagerskleed
de vrouwen in tranen.

Uit zijn doodsbericht kwamen wij te leren:
hij was geboren voorbij Kaukasië
waar zee het woest gebergte binnendringt.
Aanvankelijk voedde hij zich met sterren
- de krozen van kosmisch gesteente zijn door archeologen
uitgegraven en volgens het decimaalstelsel geregistreerd (Leiden/Harvard) -
Later, tot kort voor zijn verscheiden
at hij vlees en bloed
van mensen.

Toen men hem dit ging ontwennen
vielen hem snel de tanden uit.

De rest is bekend.
Omdat het niet vanzelf met hem afliep
hebben priesters en filosofen
- de priesters omgekocht door de filosofen -
eenieder van de mannelijke kunne
het slachten geleerd.
En zeer moe, zeer bebloed,
en wat de vrouwen aangaat: die waren
in tranen,
hebben ze hem omgebracht.

[p. 19]

 

Sommigen nu van ons zien

 

de dingen aan

 

en horen en dromen weer,

 

staan lang stil zonder reden en zeggen:

 

komt vader?

 

en zeggen:

 

wordt het zondag?

 

 

 

Maar de meesten jagen en vissen al,

 

zaaien bloemen rond hun tent

 

en verwachten dat het nooit meer waaien zal.

[p. 20]

Robinson op het eiland

In de middaghitte zoekende naar klaver vier
zoek ik een havenkwartier in de ijlte:
de mulattin, de poorten open, kon verschijnen.

Dan voedt zich met ijlkruid allemans verschoppeling
tot allevrouw schaamteloos aangetrokken.
Voor hem is alle klaver klaver. Voer voor snuivers.

Dan weet ik wat de boeren weten.
Dat het leven begint tussen poten, tussen benen,
in een brekende klem die klemmen blijft.

En bloed daartoe, als rook bij de brand.

Een eiland is ook zee
en ook om te verdrinken.

Ik ken
beter dan zwemmers en vissers en vaarders
ik ken het water
van aan het strand te staan.

[p. 21]

3

 

Terugverlangen naar de cirkels

 

dagen uren gevoegd en goed passend.

 

Toen dacht ik enkel warme dingen,

 

toen kwam de regen zo donzig gekleed en zo geurig gewassen,

 

alle speelgoed lag bijeen in één hoek

 

de poes in de tuin onze poes

 

het konijn ons konijn vlaamse reus

 

de Maas was het water alle water heette Maas

 

en met vriendenamen noemde ik de kleurkrijten

 

met namen bijvoorbeeld Groen Rood Blauw.

 

En ongetwijfeld, daar gingen de dagen

 

als engelen in de rij.

 

 

 

Maar de geliefde van vroeger -

 

mocht ik ze weer kussen

 

het zou eindelijk de eerste kus zijn.

[p. 22]

4

 

Springen met soepele spieren,

 

geen nestvogel meer, geen dromer of vadervereerder,

 

overboord, de wereld krakend in de rug.

 

 

 

Mijn vader riep me na:

 

op dit uur liefst,

 

mijn moeder: midden in het leven.

 

 

 

Maar achteraf, hoe ik het ook meten wil,

 

de boomringen zijn te traag,

 

de maan en de zee te speels.

 

Midden in het leven

 

tijd en tel kwijt geraakt.

[p. 23]

5

 

Ik ben bang voor de draak de duivel

 

de geest van het huis

 

de wind die van het kerkhof komt en dat de doden nog leven

 

(o moeder, jij voederde de doden als je poezen)

 

 

 

Ik ben voor alle dingen bang

 

die ginds zijn uitgevonden

 

maar ginds niet geloofd.

 

 

 

Hier leven ze nacht over nacht meer

 

broedend in mijn armen

 

en met mijn hoofdhaar kleden zij zich.

 

 

 

Vanmorgen lag de donder als een moegeraasde stem

 

de bliksem in de strot

 

aan het strand.

[p. 24]

6

 

De wolken zijn de leugenaars.

 

 

 

Eens kwamen op dit eiland paarden aan

 

hun hoeven dragend ver vooruit

 

zodat ze biddend processie gingen voor paarden.

 

 

 

En later op witte golven witte boten

 

en de matrozen roepend hou en over

 

op het zonnedek geknakte parasols.

 

 

 

Soms tenten, soms architectuur van zon en daken

 

een daldorp waarin ik afdaal in braadlucht

 

en savonds gonzen de heuvels van sagen.

 

 

 

Een middag ook Adam en Eva

 

geurend naar appels en ander ooft

 

naar o.a. de zo zoete zoete warmte van liefde in het gras.

 

 

 

Maar aan het eind zijn het altijd weer

 

wolken die hoog overgaan.

 

In mijn rug trekt de pijn op van de koude grond.

[p. 25]

7

 

Ik zeg de dingen: ga dan als je wilt.

 

 

 

Maar de boom veinst: hij heeft wortels

 

het water grond, de diepste grond.

 

 

 

Wat ik vastgrijp,

 

vingers als fluitende rieten,

 

heeft altijd dit ondelgbaar eiland

 

eiland binnen in zich.

 

 

 

Alleen de schaal vliegt soms in brand.