Der IX quaesten
(1528)–Anoniem IX quaesten, Der– Auteursrechtvrij
[Folio H2v]
| |
[Folio H3r]
| |
ende deuote mannen ende wert haer medebrueder, ende was gherekent voor een vanden besten, ende hy scheen seer deuoet ende had eenen goeden name. So gheuielt dat t’oorloghe was int landt, ende daer was een rijcke vrouwe die veel gelts had, ende om dattet te bat bewaert soude sijn, so vuldense drye grote potten met gout ende strayden asschen daer ouer ende brachtse so tot Iulyanum dat hise bewaren soude. Ende als Iulianus dit te verwaren hadde so nam hi dat ghelt wt ende deder sinen wille met, ende vulde die potten weder vol asschen Ende als die oorloghe ghedaen was so quam die vrouwe om haer ghelt weder te halen, so vernamse dattet ghelt wt was, so seydese, brueder Iuliane waer is mijn ghelt, Iulianus seyde, Ic en weet van gheenen gelde, ghi hebt mi gebracht .iii. potten met asschen dye haelt weder als ghi wilt. ende dye vrouwe en conde anders niet ghecrighen des si bedroeft was. Ende Iulianus nam dat ghelt ende ghinck daer met wech ende verliet sijn brueders ende sijn habijt, ende quam tot Rome daer hi burger wert, ende hi dede met sijnder nigromancien so veel dat hi seer liefgetal ende bemint wert ende wert cortelinge Senatoer ende raetsman van Romen. ende daer na wert hi keyser door dat ghelt. Ende doe verliet hi de kersten wet, ende vervolchde die kersten met so groter tyrannien ende onmenschelicker persecucien dat niet te scriuen en ware. Als Iulianus ionck was so woende hi met een swart constenaer ende Iulianus las op een tijt in die boecken van nigromancien, dies de duuelen terstont bi hem waren ende vraechden hem wat hi wilde, ders hi vervaert was ende sloech dat teken des cruces voor hem terstont vloeden si al weder van hem. Ende Iulianus vertelde | |
[Folio H3v]
| |
sinen meester dat de duuelen bi hem waren, ende dat si vloeden van dat teken des cruces. Doe seide die meester, de die nigromancie vseren wil die moste schouwen dat cruce. Daerom als hi nv keyser was so dedy alomme dye crucen destrueeren waer dat hise mochte vinden. |
|