Pseudo-Bonaventura-Ludolfiaanse leven van Jesus

Hoe hi hem openbaerde opter zee van Tyberien. Dat .xlix. capittel

Die jonghers bleven noch al in Galileen ende ghinghen op een tijt visschen op der zee Tyberiadis hoer seven ende al den nacht arbeiden si ende en venghen niet. Des morghens vro openbaerde hem noch onse Heer ende stont opten over der zee. Merc

[fol. 180v]

wat hier gheschiede, want het zeer ghenoechlic is. Want als onse Heer hem vraghede of si yet ghevanghen hadden, ende si antwoerden: "Neen", seide hi hem, dat si ter rechter hant des sceps uut werpen souden hoer netten, ende si souden vanghen. Si deden dat ende venghen een grote menichte van visschen. Johannes seide doe tot Petrum: "Het is die Heer." Petrus was naect ende omgorde hem mit enen roc ende quam haestelijc doer die zee tot hem ende die ander quamen te scepe. Ende als si uut den scepe gheclommen waren, saghen si enen visch op die kolen legghen ende broet daer toe bereit, want onse Heer hem dat bereit hadde, ende doet si oec nemen van horen visschen ende mede braden ende at mit hem ende maect een groete weerscop mit hem opten over vander zee. Ende na sijnre ghewoenliker oetmoedicheit so diende hi hem ende gaf hem broet ende vissche. Dese seven discipelen waren daer zeer waerdelijc mit horen Heer ende aten blidelijc te gader mit hem. Si saghen sijn begheerlike blide aensicht ende verbliden hem in hoerre herten. Si namen die begheerlike spise van sinen heilighen handen ende worden ghespiset niet min gheestelike dan lichaemlike. Och wat werscap was dat! Sich alle dinc wel aen

[fol. 181r]

, ende oftu mogheste, werde ghespiset mit hem.

Merc oec wat hier na volghet, want het sijn seer schoen ende orbarlike dijnghe. Want als die feestelike werscap ghedaen was, seide onse Heer tot Sinte Pieter: "Minstu mi meer dan dese?" Ende Petrus antwoerde hem: "Heer, du weetste dat ic di minne." Doe seide onse Heer: "Voede mijn lammers." Ende te drien tiden hem dus vraghende beval hi hem sijn scape, daer du die ghewoenlike minne ende goedertierenheit ons Heren in merken mogheste. Want du openbaerlic sieste, hoe hi minlic ende begheerlijc eenwerf, anderwerf ende derdewerf Sinte Pieter onse sielen beval. Hi en seide hem niet toe: "Scheerse, slachse ende eetse", mar tot drien tiden seide hi: "Voetse" als mit woerden, mit exempel ende mit tijtliken succoers. Voer dit derde seit Sinte Barnaert "bedinghe", als: Voetse mit woerden, voetse mit gueden exempel ende mit vruchten heiligher bedinghen.

Doe voer seide onse Heer Petrus sinen doot ende seide: "Peter, als du jongher waerste, so ghortste di, ende nu, alstu ouder worste, so sel di een ander gorden ende leiden di daer du niet en wilste", tot enen teiken, dat hi mitter passien des crucen Gode eren soude. Ende als Petrus onsen Heer van Johannes vraghe\de:

[fol. 181v]

"Heer, wat sel dese?" antwoerde onse Heer: "Aldus wil ic dat hi blive, tot dat ic comen sel", als of hi segghen woude: "Ic en wil niet, dat hi mi volghe inden weghe der passien, mar dat hi in sijn outheit in beschouwinghe rust", dat die ander discipulen verstonden, dat hi niet sterven en soude, mar dat en was gheen grote gave, want beter is sterven ende mit Cristo te wesen.

Du hebste wel verstaen, hoe groet ende hoe veel dijnghe in deser openbaringhen gheschiet sijn. Hier na scheide onse Heer van sinen jongheren ende na sijnre ghewoenheit keerde hi weder totten heilighen vaderen. Die discipulen bleven in groter bliscap ende keerden weder daer na in Iherusalem.