Het prince liet-boeck, of trompet des oorlogs

Waer in verhaelt werdt alle de voornaemste landt- en zee-slagen, beginnende met 't jaer van 1672. en eyndigende met het jaar 1675

[p. 61]

Victorie-Liedt van een Veldtslagh, voorgevallen tusschen den Keyser en Lunenburgh, tegen de Franse onder de Marschal de Turenne.

Stemme: Van d'Uytersen Dom.

Sa sa ghy Fransman uytgevest,
En treckt weer naer u Fransse nest,
En wilt u t'same al wat gauwe,
Vreest voor den Arendt en sijn Klauwe.

[p. 62]

 

Want ghy ben genoodt te gast

 

Met uwe Ruyters al den bras:

 

Ja wel te gast, maer niet ten eeten,

 

't Sal u soo licht niet zijn vergeten.

 

Want siet den Keyser onsen Heldt,

 

Die komt soo moedigh in het Veldt,

 

Al met de Lunenburghse Knechten,

 

Om met Turenne eens te vechten.

 

Soo dra den Fransman dit vernam,

 

En dat den Keysers moedigh quam,

 

Doen is Turenne heel besweken,

 

Hy is voort na een Bosch geweken.

 

Hey daer quam men hem soo bey,

 

Met onse schoone Ruytery,

 

Men gingh daer slaen, houwen en steken,

 

Tot dan den Fransman is besweken.

 

Och! Keyserlijcke Majesteyt,

 

Wie had dat oyt van jou geseyt?

 

Dat ghy mijn brave Fransse Knechten,

 

Soo grouwelijck soud gaen bevechten.

 

Och! de slagh die is nu geschiet,

 

Al tot des Koninghs groot verdriet!

 

Tien duysent zijn daer wel gebleven,

 

En twee Marschalcken lieten 't leven.

 

Ja menigh brave Luytenant,

 

Veel Cornellen aen sijne kant,

 

Wel drie-en-vijftigh Kapiteynen,

 

En sestigh Vaendels in 't gemeyne.

 

Maer Turenne die was beducht,

 

Hy is daer in een Bosch gevlucht:

 

Hij was daer in dat houdt gekroopen,

 

Sy waren gauw, sy gingen loopen.

 

Waer bent ghy nu, ghy trotsen Heldt?

 

Komt met den Keyser in het Veldt,

 

En wilt het Bosch eens gaen verlaten,

 

Toont u dan als brave soldaten.

 

Duytse Soldaten.

 

Gans hondert dousent slapperment,

 

Der donder die der Fransman schendt:

 

Wier wolden met hamers en swaerden,

 

En slaen den Fransman soo ter aerden.

[p. 63]

 

Fransse Soldaten.

 

O mon Dieu! ô poivre Soldaet,

 

Om dat Turenne vluchten gaet;

 

De Graeff die moet ons oock verlaten:

 

Oranjen komt haer sterck te baten.

 

Hy maeckt den Fransman alsoo mack,

 

Hy smijt haer met sijn Knicker-sack:

 

Met stormen lustigh op haer Wallen,

 

Men vreest hy sal ons overvallen.

 

Oorlof nu vrienden tot besluyt,

 

De Graeff die wordt Oranjens Bruyt:

 

De Knicker Jongen doet haer nouwen,

 

Hy sal toch met de Graeff gaen trouwen.