Pret in elfen- en kabouterland

[p. 15]

Spe-le-va-ren.

Twee elf-jes wa-ren op een groot blad van een wa-ter-le-lie aan 't spe-le-va-ren. Een ka-bou-ter-tje was de schip-per.

Met een lan-ge riet-sten-gel als vaar-boom, duw-de hij het le-lie-blad als een vol-leer-de schip-per o-ver het

[p. 16]

wa-ter, ter-wijl de elf-jes zich in de zon koe-ster-den.

Al-les ging goed, tot-dat de vaar-boom te diep in de mod-der ge-zakt was, en het dwerg-je hem er niet vlug ge-noeg uit kon krij-gen. Het blad dreef door de vaart ver-der, ter-wijl het dwerg-je de stok nog steeds vast-hield. Van angst klom hij er in.

Dat hij daar re-den voor had, bleek, toen een groo-te vis-schen-kop bo-ven wa-ter kwam, die dacht een lek-ker hap-je te zul-len krij-gen.

Maar zoo-ver kwam het niet. De elf-jes vlo-gen vlug naar hem toe en na-men hem tus-schen zich in, en brach-ten hem weer naar het blad.

Zoo liep al-les nog ge-luk-kig af.