Politieke balladen, refereinen, liederen en spotdichten der XVIe eeuw

Refereyn.

Subitelick, ghy voorloopers vul van abusen,
Souct elders woonste, hier moetty verhusen:
Pact uliên te waghen oft rap in 't schuyte;
Hier zidy stynckende.
Ulieden en mach baten, noch bolwercken, noch slusen,
Nu vindy uliên noch eens het hooft vul rusen.

[p. 308]

 

Ic late my dyncken dat het spel es uyte,

 

Ghy gaet al mynckende.

 

Ulieder dranck, om ander ghebrauwen, zijt zelve drynckende;

 

Het mach uliêr wel spyten.

 

Het wertter vele vrempt in de ooren clynckende

 

Dat de craeyen de raven byten.

 

't Es poverken, die u benaut, Geus, al en weettijt wien wyten,

 

Ghy peynst wel ghy moet schampen;

 

Spaerbeck, hoor ick, die keert t'uwent de habyten,

 

Hy en laet u broot niet dampen.

 

Zeer neerstich moetty up u olicoten de boter stampen,

 

De leelicke beele woont nu op graenders en in standen;

 

Ghy moet al anders ieghen den Coninc van Hongherien campen.

 

Noch zuldy om gratie bidden met ghevauwen handen,

 

Deur jeucte in u tanden.

 

 

 

Ghy, fransche notecrakers, wat macht uliên nu baten,

 

Al hebdy ghestroyt zelver en gaut, weert ducaten?

 

Hem tooghende veel triumphen en faveur,

 

Het was al te spade.

 

Hoe miserabelic werdy ghegouverneert, Fransche ondersaten!

 

Maer hoe men pluct oft trect ghy en willet niet vaten.

 

Hy heeft'er eens gheweest den dobbelen Monseur,

 

Wel tot Uliêr schade.

 

Wien zuldy in 't leste als protecteur aenveerden of ten rade?

 

't Landt heeft'er veel vercreghen.

 

Bekent hem, die ghy defendeert, es uten rechten sade;

 

Dies neen, zouct elders weghen.

[p. 309]

 

Ziedy niet? u fortsen werden al van verre ghesleghen,

 

En noch gaedy al besten;

 

Om by Gods lijf te zweeren zidy clouck gheneghen,

 

Laet ons sterven op de vesten.

 

Ja, uliêr kinders liever eten, 't zijn ondiscrete gesten,

 

Dan den Conync restitueren zijn vaderlicke landen;

 

Ontwijffelic ghy zult te Deerelicke passeren ten lesten.

 

Noch zuldy om gratie bidden met ghevauwen handen,

 

Deur jeucte in u tanden.

 

 

 

Ghy oliëters, nu gheheel oublie,

 

Ic weet wel dat se uliên contrarie es, en der maghe partie;

 

Maer, trauwen, ghy verteert se met grusen bierken,

 

Oft Neptunus zaentken.

 

Ziet dat ghy er niet te vele en eett an zie,

 

Of u upquame u voorleden schelmerie,

 

En dat ghy uwen roof overgaeft, het waer een vremt tierken.

 

Trect in u vaentken;

 

De kermisse is ghepasseert, al mindert u graentken,

 

Wilt u verquisters antasten.

 

't Es waer ghy maect u ghelaghe metten weert in 't Swaentken;

 

Maer zy en zullen niet vasten;

 

Ghesoden en ghebraden eten daghelicx zulcke gasten,

 

En dryncken haer wijntkens.

 

Och, lacen, hoe viandelick dat sy uliên verlasten,

 

Het dynct uliên fijntkens.

 

Lieven en Kalle moghen gaen eten metten zwijntkens,

 

Oft by duusent van hongher sterven, want den wolf hautse in banden;

[p. 310]

 

Mueghdy stampen, smooren, ghy en vraeght naer gheen pijntkens.

 

Noch zuldy om gratie bidden met ghevauwen handen,

 

Deur jeucte in u tanden.

 

 

 

Princelicke blaescaken, vol booser affairen,

 

Die gheestelic en weerlic onredelic cuent scheeren,

 

Wel up! 't es tijt, trect aen ynckel schoentkens,

 

Zonder langhe letten;

 

De Malcontenten commen t'uwent by tyê de tafel weeren,

 

Al dochty in 't eerste: niemant en mach ons deeren.

 

Merckelic zidy eenen hoop botte soentkens;

 

Men zal uliên wetten.

 

't Es wel waer eerstmael bolde ghy al mette vetten;

 

Maer ghy speelt in 't ende.

 

Ghelijc ghy Hembyze hebt ghescoren zal men uliên ooc netten,

 

Al gaedy noch in 't spende;

 

Eer lanck zal 't er smuucken, ghy pover bende,

 

Lettel zalmer vercoopen.

 

Als de Malcontenten slaen, comt haelt een zende,

 

En bidt om 't sop met stoopen;

 

Want zeker ghy moet naer St. Jans Lateranen loopen,

 

Al hebdy hier wonder ghebrauwen met rooven en branden;

 

Het onnoosel bloedt roept wrake totten hemel met hoopen.

 

Noch zuldy om gratie bidden met ghevauwen handen,

 

Deur jeucte in u tanden.

 

 

 

1584.

 

Louys Heindricx.