Politieke balladen, refereinen, liederen en spotdichten der XVIe eeuw

[p. 256]

Refereyn.

Naer dat alle de capiteynen van Ghent verheven
Ghenouchte zijn rapende, in 't crijchsgebruyc manieren,
Sparende voor haer vaderlant, goet, bloet, noch leven,
Men siet dat se haerlieder vroom ten dienste begheven
Van den edelen Prince van Oraingnen, zeer goedertieren;
Nu als men merck neempt op alle des veendels banieren,
Die allomme excellent en gent zijn ghewrocht:
D'een metten Strydenden Leeu, hoort mijn cryieren,
D'ander met de Edel Maeght in hueren tuyn ghevlocht;
Maer waren alle de veendels onder een ghesocht,
Den Capiteyn van 't Meerem, dien magheren gheselle,
Die soude den prijs hebben, dits u ontknocht,
Om dat hy in sijn gente baniere neerstelic heeft ghedocht
Eenen grooten ghecroonden Catere; maer hy en heeft gheen belle.

Zekere hy sal moeten staut sijn in al sijn affairen,
Die den grooten Catere sal vanghen, metter blooter hant,
Om zijn ooren te cortene, of synen steert wilt scheeren;
Want dat hy grijpt of bijt, 't sal lichte verzweeren,
't Es eenen muyshont, ghetrauwe zijn vaderlant:
Hy en kent niemant zo koene, noch zoo promant,
Die hem zijn croone van den hoofde zoude slaen;
Want onder hem woont so menighen stauten, ruden calant,

[p. 257]

 

't En soude synen vyant ten besten niet vergaen;

 

Maer esser yemant, met stoutheit zoo belaên,

 

Men heeft langhe gheseyt met vervaerden bestelle:

 

‘Om de belle an te doene, niemant en darft hem bestaen.’

 

Daeromme brynght Capiteyn Vander Gavere in zijn veendel ontdaen

 

Eenen grooten ghecroonden Catere; maer hy en heeft gheen belle.

 

 

 

Hier voormaels was den Catere met syne adherenten

 

Meester van den lande, vrough ende spade;

 

Zy schatten groote assysen, en maecten mandamenten,

 

Zonder verlof van den hove; maer heur studenten,

 

Dat waren den meesten deel Esels sonder ghenade.

 

Doen zeyden de lieden: ‘Wat nu te rade?

 

Wie sal in 't eynde de Catte de belle aen doen?’

 

De Duytschen die waren te plomp van dade,

 

En de Spaingnaerts die vreesden heur ghesichte koen.

 

Nu seght men de Franchoysen commen met menich milioen,

 

Die sullen huere kueren tooghen ghelijck de snelle;

 

Maer om dat elc memorie sou hauden en ooc ghevroên,

 

En om dat langhe ghedreeght es, tooghen die van 't Meerem op dit saisoen

 

Eenen grooten ghecroonden Catere; maer hy en heeft gheen belle.

 

 

 

Prince, ic duchte 't wert al verloren pyne;

 

Want den grooten Catere es quaet in 't vermeten,

 

Ende sal d'een groote Catte d'ander brynghen te ruyne?

 

Neen zy; dus sal desen grooten Catere ten fyne

 

Zonder belle blyven, up zynen Gautbergh gheseten.

 

De groote Catten en Leeuwen sullen met de Esels noch eten,

[p. 258]

 

En dryncken den wijn uut croesen en ghelasen,

 

En 't schaepken sal totten eynde noch blyven verbeten;

 

Nochtans sal 't so menichmael al claghende rasen:

 

‘Och! en sal de Catte niemant de belle an blasen,

 

Zo blyven wy eeuwich gheplaeght in swaren ghequelle.’

 

Dus siende dat niemant en doet Willen, Mathreus noch Casen,

 

Daeromme voeren die van 't Meerem niet als den dwasen

 

Eenen grooten ghecroonden Catere; maer hy en heeft gheen belle.

 

 

 

Bot al willens.