|
| |
| |
| |
Liedeken.
Die hy ons bewijst by desen,
Uut zijn groote mildicheyt.
Hy heeft se den sulcken toegheseyt,
Die hem beminnen ende vresen;
Van nu tot in der eeuwicheyt
Zijn de goê van God ghepresen.
Ghy comt ons nu castyden,
O heere, dat doet ghy wel,
Om dat wy ons sauden vermyden
Niet meer u ghebodt te zyne rebel,
Wy sullen ons beteren harde snel,
O heere, wilt ons bevryden,
Van alle onse vyanden fel,
Daer ieghens wy nu moeten stryden.
| |
| |
Alle die Christum beminnen,
Weest cloeck en wel ghemoet;
Sterven leeren wilt nu beghinnen,
Uut liefden van dat eeuwich goet.
Wy weten wel dat noch vleesch noch bloet
Ten hemel magh commen binnen;
Daerom elck betere hem in curten spoet,
Zo sal hem God ghewinnen.
Wy hebben in weelden gheseten
Al in dit schoone Nederlant,
Ende 't zoete manna geëten
Overvloedich, veel jaeren lanck.
God nemet wat tijts al uut ons hant
Om dat wy zauden leeren weten
Hoe dat hy es der zielen pant,
Die wy langhe hebben versteken.
Naer Gods dienaers soet vermaen,
Zo en zauden wy nu met spooren
Van hem niet werden ghedreven aen.
Elck kenne dat hy heeft misdaen,
Zo sal vercoelen Gods tooren;
Elck wille een beter leven angaen,
Dan hy heeft gheleeft te vooren.
| |
| |
Nu in desen proffytighen tijt;
Want 't zijn bequame daghen
Voor hem, die in de crucen verblijt.
Zy vermaken 't herte breet ende wijt
Van hem, die crucen behaghen;
Sy stercken den crancken, zoo claerlick blijct,
Den vyandt commen zy verjaghen.
De bruyt des heeren schoone,
De catholijcke kercke plaisant,
Die is nu, als een lelie idoone,
Nu hier onder de doornen gheplant.
Al es zy verperst aen elcken cant,
Te claerder zal blyncken haer croone;
Al schijnt zy van buten te werden cranck,
Van binnen zo wert zy vroome.
Och heere, wilt ghedyncken
U schaepkens, die verstrooyen al;
Den vyant die wilt se cryncken,
Ende bringhen se totten val,
Ja, werpen se in 't diepste der hellen gheschal,
Eer dat ghy sijn macht comt myncken;
Wilt hem wedernemen dat hy oynt stal,
En doet hem machteloos verzyncken.
| |
| |
Och heere, wilt se bekeeren,
Die u gheminde partyelick zijn,
Op dat zy ooc moghen eeren
Uwen heilighen name tot allen termijn.
Weert van hun, o heere, dat helsche fenijn,
Dat haer ziele haudt in verzeeren;
Tooght dat zy oock zijn het schepsel van dijn,
Haer cranckheit laet se kennen leeren.
Ghy zijt een herder goet,
Wy zijn alle u aerme dieren,
Ghereynicht al met u bloet.
Verleent toch weder u weyde zoet
U schaepkens, die van hongher tieren;
Ghy zijt die se met u selven voet,
Ghy zurcht ooc voor die cleene mieren.
Als wy al waren verloren,
Deur u vrucht hebt ghy ons bevrijt.
Helpt ons verwinnen desen strijt,
Willet 't veendel draghen voren;
Wy zullen u volghen sonder respijt,
Als ghetrauwe knechten vercoren.
| |
| |
Wy willen in u betrauwen,
O Maria, reyn maeghdelic zaet,
Ghy zijt een edel vrauwen,
Daer naest God ons hope op staet.
Ghy hebt de kercke zo langhe bewaert
Bidt Jesum, uwen sone delicaet,
Dat wy die moghen behauwen.
Oorlof, ghy hoopken cleene,
't Guent dat den heere bemint,
Bidt hem uut herten reene
Dat ghy mueght zijn een van zijn kint.
Schuut heresie, daer ghy se vint;
Want zy brynght de ziele in groot gheweene,
God wil se verkeeren die zijn verblint;
Want hy heeft de macht alleene.
|
|
Auteursrechtvrij