|
| |
Refereyn.
Waer zidy nu,
Ryhove, upperste cornel
Van 't legher rebel, wilt u vercloucken
Om Aelst in te nemen, met moede fel;
Ghy hebt vrienden in 't spel, die 't op u verzoucken.
Tert stautelic aen, licht u volc uut allen houcken,
Met zweeren en vloucken, wilt die stadt bevechten.
Men zal van u spreken in cronijcken, in boucken,
Jae, schilderen op doucken, u vroom faicten berechten.
Ghyseghem en Guyse doet metten brande
slechten;
Maer zeght eerst u knechten dat sy smauten en roeten,
Haer schoens doen lappen met haze-voeten.
| |
| |
Ghy en durft ontrent de stat van Aelst niet commen,
Noch en cuent u berommen van vroom faicten of daden;
Den legher ontboot ghy van daer wederomme,
Niet om vulsommen, het was best gheraden.
Te Quaetrecht doet u volc bescranssen met spaden,
Zijnde zeer beladen om haer wel te bewaren.
Leght hemliên de ponten teghen alle schaden
Des vyants vul onghenaden: hy en soudse niet sparen:
Compt daer stautelic in 't legher ghevaren,
Wilt u clouck ghebaren; maer zeght u volc dat se moeten
Haer schoens doen lappen met haze-voeten.
Compt, besiet wat u Adels maken en Capiteynen,
Zy banken als greynen in 't Gulden Hooft gheseten;
't Esser al schoon weder, 't en salder niet reynen:
‘A vous, une pinte plaine! zeer wel ghemeten.’
Werter overal gheropen; en daer es wel t'eten
Ghebraden an speten, niet om verdelicaten.
Compt, daer en es gheen perikel, ghy en wert niet ghesmeten,
Den vyant verbeten en magh op u schransse niet vaten;
Want ghy hebt de brugghe over Schelde ter baten.
Maer seght dat u soldaten, eer ghy u capiteynen gaet groeten,
Haer schoens doen lappen met haze-voeten.
Die Malcontenten ontbieden u clouc met moede:
‘Zijt op u hoede, wy commen u volc bestryden,
Doet an u ynckel schoens, oft als de verwoede
Zullen met uwen bloede u scranssen ontvryden.
| |
| |
Doet u volc over de ponten loopen en ryden,
Want van allen zyden commen wy haer beschieten;
Wy en zullen cornellen noch capiteynen myden.
Loopt naer Ghendt in tyden, seght met verdrieten:
Den vyant metter macht heeft ons volc ghedaen te nieten,
Ons scranssen wy lieten; mijn volc had tot haer verzoeten
Haer schoens doen lappen met haze-voeten.’
Rijt stappans naer Muelenstê en 't volc wijt en
breet,
Met cleen bescheet, doet ruymen de landen.
Zeght: ‘Alle die wijfs en kinders en hebben niet leet;
Dat se vlieden, God weet! de vyanden t'onser schanden
Zijn over Schelde commen, want zy ons vermanden,
En ons lieutenanden, capiteynen zijn ghevanghen, zom bleven.
Smijt boomen over strate of den Leeu compt in banden;
Want meest al zijn tanden zijn hem uutghedreven.
Staet hem vromelick by of ic dachte zijn leven
Zal hem curts begeven; want zijn knechten hebben als loeten
Haer schoens doen lappen met haze-voeten.’
En ghy,
Frans Van Zele, capiteyn van
Waes,
Die als een dwaes te Lokeren gaet zitten
dryncken,
Ghy laet u volc alleen op Schelde staen kijken verbaes,
En vul vreesen, eylaes, dat den vyant haer zou myncken.
Zy ontboden u dat hy den legher begoust te crijncken;
Maer bleeft zitten schijnken; bin dien quamen de maren:
‘Den legher is opghesmeten, vliet rasch al vijncken;
Want zoo wy dijncken den vyant is over Schelde
ghevaren;
| |
| |
U volc en heeft haer casteelen niet durven bewaren;
Maer liepen wech met scharen; want zy hadden ter boeten
Haer schoens doen lappen met haze-voeten.’
Als den looper
Frans beroert dit hoorde vertellen
Van zijn ghesellen is rasch van daer ghesloopen,
En reet naer Sinte Nicolaus ter merct sonder
mellen,
En riep: ‘'t En zijn gheen rellen, ons lant zal 't nu
becoopen;
Want ons legher is versleghen, met grooten hoopen.
Den vyant compt gheloopen over de ponten moedich;
Vliet rasch, eer dat hy ons compt 't vel afstroopen,
Jae, binden en cnoopen, want hy es voorspoedich.
Dat volc liep naer Antwerpen, verbaest,
verwoedich,
Van den vyant bloedich; want ons volc heeft als verckens die
vroeten
Haer schoens doen lappen met haze-voeten.
Tooght ooc u vromicheyt, ghy capiteyn
Roose,
Die men u als de boose heeft zien bedryven
Te Waerschoot, daer ghy, met vonden loose
En patente broose, quaempt om logieren en blyven;
Maer binnen zijnde als vrient broght tot verstyven,
Ja, vermoorden, ontlyven wel .lx. lantslieden,
Maeckende weduwen en weesen veel kinders en wyven,
Deur uws boosheits bedryven, zoo men sach gheschieden;
Maer den vyant te Quaetrecht en dorst ghy den tant
niet bieden,
Noch coust hem ontvlieden, al had u volc, ghy cloeten,
Haer schoens doen lappen met haze-voeten.
| |
| |
Prince. Al hadde Lieven menich duysent soldaet, knecht,
Die teghen zyne magistraet vecht, God sal se punieren,
In 't corte of in 't langhe, met goet of met Quaet Recht;
Want hy haren raet slecht, politie en manieren.
Zy en zullen gheen victorie vechten, maer als calvers en
stieren
In des doods duwieren al levende treden;
Dus, Leeuken van Ghent, haut up van briesschen en
tieren,
Wilt God en den Conync vieren, bidt om paeys en vreden,
Oft zeker ghy sult noch eens moeten laten u steden,
En u ghecruepelde leden mette ministers en Hugonoeten
Uliêr schoens doen lappen met haze-voeten.
|
|
Auteursrechtvrij