|
| |
Refereyn van den tijt.
Och, hoe is de weerelt nu vol boosheit bevonden!
Al schynet dat elck in zijn gheloove wilt zijn ghepresen,
Het volck en maect van rooven en stelen gheen zonden;
Den eenen ghebuer rooft den anderen, vol boose gronden,
Zoo 't te Ghendt ende in ander plecken is
bewesen.
Trouwe en Liefde is doot, Gods ghebodt versmaet by desen;
Den eenen broeder doet den anderen druck verwerven;
't Volck is vol droufheit en vol druckighe pesen;
Van druck en allende siet men 't volck al sterven.
De inwoonders siet men haer eyghen landt bederven;
Vol dieverie is 't landt en groote confuysen.
Men ziet 'er luttel vechten, hauwen en kerven;
Maer meest berooven landtsliên, coopliên en huysen.
Dat men sulcx laet gheschiên, zijn 't niet groote abuysen?
En dat zy dat schoone Vlaenderlandt soo laten grieven;
Maer die 't doen werden noch gheten van de luysen;
Want vont men gheen coopers, men vonde gheen dieven.
| |
| |
Niemandt en hoort men dan de platte landen claghen;
Elck hoort men suchten, groot ende cleene;
D'een seght: ‘Ic hebbe verloren habyten en baghen.’
En d'ander hoor ic segghen ende ghewaghen:
‘Och, hebben wy de sonden ghedaen alleene?
Moet ditte commen al op 't schamel ghemeene?
Wy zijn gheslaghen, gherooft, ic maect u condt;
Noch slapen wy in schueren, in haghen, vol druck en weene,
En in de steden zijn wy versteken ghelijck een hondt.
Men seght: Daer en es gheen plecke! met woorden terstont
Daer blijft den aermen versteken en seere bekeven.
Het schijnt 't platte landt moet af totten grondt,
Om dat de steden daer deur sauden sijn verheven.
Den aermen moet 'er uut, heeft hy niet om by te leven,
Dan is hy up 't lant gherooft, verstaet mijn brieven;
Van sulcke rooverie en vont men noyt gheschreven;
Want vont men gheen coopers, men vonde gheen dieven.’
Elck siet men tot rooven en stelen haest spoeyen;
Hoe moghen die menschen zoo boos zijn bedocht!
Schaepstallen berooven, peerden en schoone koeyen;
Och, hoe sullen de galghen hier na noch bloeyen!
Wat datter ter merct compt het is al vercocht.
Och, hoe menighe ghestolen koe isser ter merct ghebrocht!
Het schijnt dat Vlaenderen is een ydel schuere;
Zeer luttel beesten vint men, wat batet ghesocht,
Al waert dat ghy ghynct den Westcant duere.
Och, Vlaenderen, hoe brynght u, u hooft in ghetruere,
| |
| |
Daer ghy plocht den fluer te syne boven alle landen,
Niet dan druck en lyden is by u bemuere,
Zoo wel vrienden als vyanden brynghen u tot schanden.
Weduwen, weesen, gheestelick verdrucken, en dorpen verbranden,
Dat is, om dat se de Nieu Religie boven d'aude verhieven.
De liêns draghen varynck al cromme handen;
Want vont men gheen coopers, men vonde gheen dieven.
Elck coopt goet, ghevonden ofte ghestolen,
Van waer dat compt, men sladet gheen gade.
Wiens huys dat brandt, oft wie datter moet dolen,
't Is alleens, moghen sy warmen by de colen.
Het volck is vol boosheit en onghenade,
Den eenen verdruct den anderen, quaet van dade;
De priesters rooven en bannen zy, op weghen en straten.
Het is van Pharoos volck oft synen sade,
't Schijnt dat zy van Godt heel sijn verlaten;
Men weet niet meer van deught oft charitaten;
Elck grijpt dat hy vindt, 't sy mans oft vrauwen;
Men weeght met loos ghewichte en valsche maten,
Zoo men daghelicx in 't landt magh aenschauwen.
Den eenen broeder brynght den anderen in benauwen.
Elck begheert meer dan 't syne, 't sy Claeys oft Lieven.
O, ghy rechters, en laet u recht niet verflauwen;
Want vont men gheen coopers, men vonde gheen dieven.
Nu zijn de dieven gheluckich, wie zoudt helen?
Elck weet om fraeyst te doene zijn exploot.
| |
| |
De coopers leeren selve de dieven stelen,
Gheen goet en magh hemlieder vervelen;
Voor de dieven is 't goet, justicie is doot.
Elck geneert hem in anckers, yser ofte loot;
Zy crancken de huysen, God maghse stercken.
D'eene seght: ‘Brynghet my van alle goet, ic hebs noot,
Al waert yser ofte loot van huyzen en kercken.’
Men mach de coopliên dagelicx overal bemercken,
Want sy door alle steden en rapassen focken.
Het doet al coomenschap, 't sy leecke oft clercken:
Alsoo deelt men 't goet van de cloosters met groote brocken;
D'eene steelt horlogien, en d'ander breect clocken;
Men vercoopt cloosters, huyzen en kercken deur 's raets
believen.
Dit doet ons veel swaricheit en leets berocken;
Want vont men gheen coopers, men vonde gheen dieven.
Princhelicke rechters, wilt dees dieven punieren,
Op datter remedie magh commen in 't generale;
Wilt er menighe schoone galghe mede vercieren,
Alsoo moet men de coopliên te rechte bestieren.
En spaert niemant, 't sy Vlamynck ofte Wale;
Men siet se daghelicx 't goet brynghen in schale,
Om 't goet te weghen van de diefsche benden.
By menichte van duysenden, 't is schande dat ic 't verhale,
Brynghen sy op waghens, niet om verblenden.
Och, hoe hadde den keyser zoo 't landt sien schenden!
O
Carolus, keyser, u deught en was niet om
volschryven;
Waer dat wijt keeren ofte wenden
| |
| |
Ghy zocht altijts 's landts welvaert en beclyven;
Maer nu en salder varynck nau eenen naghel blyven,
Waeraf de coopers sijn cause zoo wy besieven.
O, ghy rechters, wilt sulcke schelmen uten lande dryven;
Want vont men gheen coopers, men vonde gheen dieven.
Ghedruct te Ghent, in de Duve, te Putte, Aº 1580.
|
|
Auteursrechtvrij