7 vragen aan...
Tommy Wieringa (1967) studeerde geschiedenis in Groningen en journalistiek in Utrecht. In 2002 verscheen zijn roman Alles over Tristan bij De Bezige Bij. Eind januari komt zijn nieuwe roman Joe Speedboot uit (zie recensie op p. 27). Verder schrijft hij reisverhalen, columns en gedichten, en treedt hij veel-vuldig op; hij stond ondermeer op Lowlands en Crossing Border.
Wat is je vroegste herinnering?
Een huis waarin ik mijn ouders zoek. Ik ben een jaar of drie, vier, ze zijn verdwenen, ik ren alle kamers door, ik vind ze niet. Een eerste herinnering over peilloze angst, kortom. Het is hierom dat ik het kinderlied ‘zagen, zagen, wiede wiede wagen’ altijd een buitengewoon bang en eenzaam liedje heb gevonden, vanwege de regel ‘vader was niet thuis, moeder was niet thuis, piep zei de muis in het voorhuis.’ Die piepende muis, dat ben ik.
Waar heb je echt een hekel aan?
De wezenloze lolligheid waarmee zowel verzekeringen als zinloos-geweldcampagnes worden verkocht. ‘Zwaai mee tegen zinloos geweld!’ Michel Houellebecq schrijft: ‘Alles moet tegenwoordig door het vervormende filter van de humor worden gehaald, een humor die natuurlijk na verloop van tijd alleen nog in het luchtledige draait en die uiteindelijk uitmondt in tragische stomheid.’
Wat is jouw recept tegen een rothumeur?
Houellebecq, Schopenhauer, Cioran. Bij Rüdiger Safranski, in een essay over Nietzsche, vond ik de benaming voor die vitale drang tot destructie: Dionysisch pessimisme. In het Hindoe-pantheon vinden we die vernietigende, scheppende kracht belichaamd in Shiva, de vierarmige danser.
Wat zou je willen veranderen aan jezelf?
Het grootste deel van de hersenen is bezig de rest in toom te houden - het menselijk brein valt ie beschouwen als een groot remmingswerk, het merendeel is demping, controle, het bestrijden van aandriften. Wanneer er teveel ontremming plaatsvindt, word je gek. Epilepsie is een andere vorm van acute ontremming. Niettemin is het een dagelijkse strijd om die logge machinerie deels te ontgrendelen en z'n eigen gang te laten gaan. Daar komen de beste ideeën van, de werkbare associaties. Drugs lijken te helpen, maar wie drugt zal niet werken. Het komt dus neer op arbeid en discipline. Zoals altijd.
Welk boek heeft jouw leven veranderd?
Jezus' Zoon van de Amerikaan Denis Johnson. 160 pagina's van het schitterendste proza dat er te vinden is. Ik lees het boek sinds 1995 en ben telkens weer verbijsterd door de ijskoude helderheid ervan.
Wat is belangrijker, vorm of inhoud?
De vorm komt uit de inhoud voort, de ervaringen van sonnettenschrijvers niet te na gesproken.
Aan wie moet Passionate Magazine eens aandacht besteden?
Non-fictie schrijvers. De toekomst van de roman ligt in de non-fictie.
Auteursrechtelijk beschermd