Caveney was er in New York in de jaren tachtig een stroming ontstaan, geschreven in een ‘flat affectless prose which dealt with all aspects of contemporary urban life: crime, drugs, sexual excess, media overload, consumer madness, inner-city decay and fashion-crazed nightlife.’ In hun romans leek de wereld één eindeloze shopping mall geworden, waarin ook het ouderschap, liefdes en vriendschappen een commodity waren geworden.
In die wereld opereren de personages van Dennis Cooper. Ze zijn jong en prachtig als in de parfum-reclame en lijken in niets te worden afgeremd. Wat ze willen, nemen ze. Ze zijn wie ze willen zijn. Maar anders dan de apathische have-all jeugd van Ellis kennen de personages van Cooper wel degelijk een, zij het volstrekt verwrongen, gevoelsleven. Veel schuldgevoel met name, en schaamte om hun obsessies en hun daden. Cooper schetst namelijk een verontrustend beeld van obsessieve relaties. Niet in het minst doordat hij zijn verhalen in een zo realistisch mogelijke, voor iedereen herkenbare setting plaatst. Zijn laatste roman My loose thread speelt zich bijvoorbeeld af tegen de achtergrond van de highschool shootings van de afgelopen jaren. Tegelijkertijd is de thematiek van Cooper er een van alle tijden: de (ongezonde) aantrekkingskracht van liefde en dood. En deze het liefste nog geboetseerd tot één ondeelbare Januskop van Eros & Thanatos. De kwaadaardige liefde. Seks & Geweld. Of zoals Kathleen Turner in boze geilheid in het oor van Danny De Vito hijgt in War of the roses: ‘Do you believe in angry love?’ DeVito: ‘Is there any other way?’ Het is dus niet voor niets dat we Ed van Eeden gevraagd hebben voor een artikel over Cooper. In zijn romans De vogelspin (1999) en Liefste litteken (2003) heeft ook Van Eeden de kwaadaardige liefde tot thema gemaakt, met hoofdpersonen die op het akelige af oprecht zijn in hun doorgeslagen egocentrisme. In die zin zijn ook zij in de eerste plaats consumenten in Winkelcentrum Beschaving.
Behalve voor Cooper hebben we deze § ook opengesteld voor de zomer. Met vakantieverhalen van Jan van der Haar, Hensley Winterstroom en Engelbert van Utrecht. En als je wilt, roepen ook de gedichten van Tjitske Jansen en Jacoline de Heer een geur van zonnebrandcrème op. Lees deze § op het strand, met vrienden, lekkere muziek, een barbecue en een koelbox exotische drankjes binnen handbereik. Je bent jong en mooi, je hebt het recht te genieten. ‘Omdat je het waard bent.’ Laat je dus niet beperken door al die hinderlijk aanwezige mensen om je heen. Want dit is jouw wereld. Wij, de anderen, zijn er slechts in transit.
Auteursrechtelijk beschermd