Passionate. Jaargang 8

[p. 4]

[nummer 5 (2)]

Jack Nouws
Brandende liefde

[p. 5]

Het briesje vanuit de oceaan joeg gaten in de warmte die als een deken over haar tengere schouders was gevallen. Wat een verschil met de geairconditioneerde kamer in haar hotel. Nicole schudde haar rode krullen los en spatterde door de bruisende golven van de branding. Met haar lange slanke besproete benen leek ze een veulen dat voor het eerst in de grazige weide liep, bevrijd van de benauwende stallen. Ja, een paard te zijn en ver weg te lopen, te rennen, te jagen. Een jonge sterke merrie, rennend naast het beschermende gespierde lichaam van een Arabische volbloed hengst, de manen golvend, in galop door de branding van een onbewoond eiland, naar een verre einder, om achter een horizon te verdwijnen en nimmermeer terug te keren. Ze zuchtte.

Nicole wilde dat ze kon vergeten, maar sommige dingen zijn voor altijd onbereikbaar. Speurend keek ze naar de schelpen in de vloedlijn. Ze wist dat ze nooit meer gelukkig zou worden, maar haalde nog steeds een kinderlijk plezier uit de wonderbaarlijk betoverende vormen en kleurschakeringen die de natuur schiep. Ze raapte een schelpje op waarvan de twee helften nog met een dun vliesje aan elkaar zaten. Van het allerteerste doorschijnende roze waren ze, met fijne rode banen. Ze huiverde. De zon begon aan haar langzame tocht naar beneden, het werd frisser, zelfs hier aan de kust van de Portugese Algarve. Nog even een laatste duik, dacht ze, haar lichaam gewichtsloos in het lauwe water. Ze nam een aanloop, maar voelde een pijnlijke steek door haar linkervoet gaan. Er ontsnapte haar een klaaglijke kreet van pijn die van veel dieper leek te komen dan de steek in haar voetzool rechtvaardigde en ze struikelde. Het laatste wat ze zich kon herinneren was dat ze kopje onderging en dacht, ‘zo is het goed.’

Ze voelde dat ze uit het water werd getild. Iemand legde haar rechterarm om een brede schouder. Sterke armen lagen onder haar slanke taille en haar strakke bovenbenen. Nicole begon te trillen toen ze zag in wiens armen ze lag, tegen wiens behaarde borst haar koperen haar sliertte. Hij! Hij was het! Hij voor wie ze wegliep, aan wie ze niet wilde toegeven, maar die haar de kans niet gaf weg te lopen. Haar hart sloeg over toen hij met zijn donkere ogen, omlijnd door lange zwarte wimpers, in haar opengesperde ogen keek. Ze voelde zich naakt, haar welgevormde slanke lichaamswelvingen meer benadrukt dan verhuld door de doorschijnende natheid van haar badpak en ze keek weg toen ze zijn ogen haar lichaam voelde lezen. Ze wilde rennen, ze wilde schreeuwen, ze wilde huilen, maar zijn aanwezigheid had haar overweldigd. Ze was zwak en willoos in zijn armen.

‘Meisje, toch,’ zei hij met zijn zachte hypnotiserende stem, ‘wat was je van plan?’

Haar heldere smaragdgroene ogen vulden zich langzaam met tranen toen ze opeens de pijn weer voelde. ‘Mijn voet,’ bracht ze er met verstikte stem uit, ‘mijn voet.’

Hij keek naar beneden en zag een helderrode droppel aan haar lichaam ontsnappen. Voorzichtig legde hij haar neer en streek met zijn zachte, maar o zo overweldigende handen over haar voet.

‘Je bent in een zee-egel gaan staan,’ zei hij. ‘Ik moet het gif uit de wond zuigen.’

Het hart van Nicole stokte toen hij zijn mond op haar voet legde en met kracht het bloed uit de wond zoog, ondertussen haar been ondersteunend bij een

[p. 6]

slanke enkel en gewelfde dij. Zijn stoppelbaard van twee dagen kietelde zacht in haar voetzool. Ze kreeg kippenvel dat tot op haar hoofdhuid tintelde. Het was een zeldzaam intiem gevoel zijn tong over haar voet te voelen cirkelen en haar adem stokte terwijl haar borst zwoegend op en neer ging. Langzaam vormde zich een cirkel van mensen om hen heen die goedbedoelde adviezen gaven. Hij gaf in vloeiend Portugees antwoord.

‘Het gaat wel weer,’ zei Nicole. Hij keek haar teder aan. ‘Nee,’ zei hij, ‘de mensen hier zeggen dat er dan er viezigheid in de wond kan komen. Ik draag je wel even naar mijn kamer. Ik heb daar spullen om te ontsmetten.’ Hij tilde haar in één machtige zwaai weer op en onder bewonderende schouderklopjes van de ontroerde Portugese omstanders droeg hij haar tegen zijn harde stevige borst naar het hotel.

Tranen rolden over haar gezicht toen hij haar het negentiende-eeuwse hotel binnen droeg. Senhor Coelho opende de deur en stelde met bezorgd gezicht verschillende vragen. Hij liep snel naar de receptie om de sleutel te halen en ging hen voor om de deur voor hen te openen.

Nicole werd teder op het antieke bed neergelegd en Senhor Coelho trok zich discreet terug.

‘Uw kleren,’ zei Nicole, ‘uw kleren zijn helemaal nat.’ Hij keek naar de natte afdruk van haar lichaam op zijn zijden overhemd en de soepel vallende linnen broek die zijn mannelijke lijnen goed deden uitkomen.

‘Dat is niet erg,’ zei hij terwijl hij naar de klassieke badkamer liep. Hij kwam met een grote badhanddoek terug en droogde, alsof ze een porseleinen poppetje was, heel voorzichtig de donkerbruine strengen haar, tot ze terug veranderden in de glanzend koperen krullen. Ze zuchtte bij elke streek van het rulle katoen. Hij vond het prettig om naar die geluiden te luisteren en probeerde haar niet meer aan te raken dan nodig was. Hij vermoedde dat ze nu vooral wat extra aandacht nodig had. Hij wikkelde de handdoek om haar heen. Dit vond ze prettig, weggedoken, in dit warme hol. Nicole huiverde.

Hij haalde diep adem. ‘We moeten je maar verlossen van die natte spullen. Je mag geen kou vatten.’

Ze wist dat dit zou gaan gebeuren, dat het onmogelijk was geweest om dit te ontlopen. Hij was haar lot, dit was haar lot en ze gaf zich er aan over.

Hij legde een hand op de bandjes van haar badpak en schoof ze in een snelle beweging over haar schouders. Langzaam onthulde hij haar kleine stevige borsten. Ze waren ontroerend besuikerd door het zand dat in haar bikini was gekomen tijdens haar val in zee. De schoonheid benam hem de adem. Hij wilde haar zo graag aanraken dat het pijn deed. Hij veegde de korrels voorzichtig weg en met kleine schokjes richtten de kleine rozenknopjes die het stevige vlees bekroonden zich op. Ze tilde haar billen op en wilde het badpak naar beneden schuiven, toen zijn grote hand haar vingers tegenhield.

‘Laat mij maar.’

Het was alsof hij een klein, kostbaar geschenk opende. Hij knielde bij haar neer en terwijl hij haar broekje over haar volmaakte benen omlaag schoof, kuste hij haar zachte buik. Even keek hij sprakeloos naar haar. Dit was zoveel beter dan alle erotische fantasieën die hij ooit had gehad.

Hij wist plotseling zeker dat hij deze vrouw zou bezitten voor de ochtend aanbrak. Hij zou haar intiem leren kennen, precies zoals hij zich had voorgesteld tijdens de lange eenzame nachten op kantoor.

[p. 7]

Intuïtief voelde hij dat ze minder ervaren was dan hij.

‘Maar... hoe moet het als...’

Hij legde snel een vinger op haar lippen. ‘Maak je geen zorgen,’ fluisterde hij. ‘Ze is weg, ze komt pas heel laat weer terug. Deze avond is voor ons.’

Hij trok de natte sprei van het bed en legde haar in de koel geurende lakens. Daarna trok hij in een recordtempo zijn eigen kleren uit en nam haar in zijn armen. Haar lichaam voegde zich naar het zijne. Ze was zo zacht en ze rook naar de zee, vermengd met de heerlijke, warme geur die altijd om haar heen hing. Hij kuste de achterkant van haar nek, haar sleutelbeen, haar wang en voorhoofd, en toen zochten zijn lippen de hare.

Het was meer dan fysieke schoonheid wat haar aantrekkelijk maakte. Ze was heerlijk eigenwijs, vol zelfvertrouwen en een schaamteloze flirt. De sensualiteit leek van haar af te stralen - het zat in de manier waarop ze bewoog, in haar stem. Ze was sexy zonder daar kennelijk enige moeite voor te hoeven doen, ze was het soort vrouw dat opriep tot fantaseren en mannelijke blikken aantrok.

Volmaakt. Lief en heet en wild. Gewillig gaf ze zich aan hem over, maar onder die meegaandheid voelde hij een vurige, vrije geest die hij wilde temmen en daarna weer loslaten, zodat hij haar telkens weer opnieuw zou kunnen veroveren. Hij kon niet meer nadenken; zijn gevoelens overweldigden hem. Toen hij haar de zee in zag lopen had hij niet verwacht dat ze binnen een uur in zijn armen zou liggen, en dat hij alles met haar zou kunnen doen wat hij wilde. Alles.

Koortsachtig en tot het uiterste verhit gleed hij omlaag langs haar lichaam. Hij omvatte één perfecte borst met zijn hand en zoog aan het strakstaande knopje totdat ze kreunde. Ze kronkelde in zijn armen, maar hij hield haar stevig vast, vol ingehouden begeerte.

Genietend kuste hij haar buik terwijl hij lager gleed en haar benen uit elkaar duwde. Ze verstijfde even, alsof ze niet helemaal zeker was van haar zaak en hij nam haar in zijn armen en kuste haar steeds opnieuw, tot ze helemaal smolt onder zijn liefkozingen. Nu wist hij dat ze hem alles zou geven waarom hij vroeg. Weer gleed hij omlaag. Deze keer bleef ze ontspannen toen hij haar benen spreidde. Voorzichtig proefde hij van het zoetste, intiemste deel van haar lichaam. Nicole slaakte een kreet toen hij met tong en vingers toegang tot haar zocht, subtiel eisend dat ze haar genot zou némen. Ze probeerde er tegen te vechten, maar haar gesmoorde kreten moedigden hem verder aan, tot hij aan haar delicate samentrekkingen voelde dat ze haar hoogtepunt bereikte. Met al zijn wilskracht bleef hij zich inhouden. Hij hield van haar en wilde niet dat ze zou schrikken van de heftigheid van zijn verlangen. Daarom dwong hij zichzelf om even te stoppen, zodat ze tijd kreeg om te verwerken wat er was gebeurd en wat er nog zou gaan gebeuren.

Hij streelde met zijn krachtige armen haar rug met tedere liefkozingen, van haar nek tot aan haar billen. Hij probeerde elke centimeter van haar huid in zijn geheugen te prenten. Ze zou niet voorgoed blijven, maar hij zou haar zoveel genot en liefde schenken als mogelijk was.

Hij dacht al dat ze in slaap gevallen was, toen haar vingers voorzichtig door het korte krullende haar op zijn borst streelden. Ze zag hoe hij glimlachte, maar toen haar hand naar beneden gleed hield hij zijn adem in. Ze moest hem aanraken, ze moest hem leren kennen. Vooral dát gedeelte van zijn lichaam... Zijn hart bonkte in zijn keel toen ze, als was het per ongeluk, met haar vingers zijn mannelijkheid aanraakte.

‘O,’ riep ze verrast.

[p. 8]

Hij pakte voorzichtig haar smalle hand met die prachtige lange slanke vingers en voelde haar vingers onderzoeken hoe groot zijn verlangen was; hoezeer hij haar nodig had en begeerde.

Hij had heel wat vrouwen gekend. Nooit was er liefde in het spel geweest, al was er soms sprake van genegenheid. Hij had nimmer valse beloftes gedaan en hij had al zijn vriendinnen goed behandeld. Zelfs zijn vrouw kon niet aan Nicole tippen.

Hij wilde haar geen pijn doen. Hij was een beschaafd man. Hij wist dat ze tijd nodig had zich te ontspannen.

Haar hand lag op haar geheime plek. Zijn hand gleed over de zijden krulletjes op haar buik en hij zag hoe haar benen zich opnieuw spreidden. Langzaam en verleidelijk begon hij te wrijven over het hete, vochtige centrum van haar lichaam. Ze kreunde in extase.

Hij glimlachte. Zijn vinger gleed haar gevoelige vrouwelijke toegang binnen. Ze greep hem stevig vast, en hij vroeg zich af hoe hij haar zoveel mogelijk op haar gemak kon stellen.

‘Nicole,’ zei hij, terwijl hij haar kuste.

‘Mm?’

‘Je hoeft niet bang te zijn.’

‘Ik ben... ik ben niet bang.’

Hij zweeg afwachtend. Tegen hem had ze nooit kunnen liegen.

‘Nou ja, een beetje,’ fluisterde ze haast geluidloos in zijn oor.

Hij voelde dat ze te verlegen was om hem haar gezicht te tonen. Haar lichaam reageerde supergevoelig op zijn aanrakingen, maar een deel van haar was geremd.

Ze was zo anders dan andere vrouwen.

‘Ga op je zij liggen,’ zei hij teder.

Ze deed wat hij vroeg, en keek hem zo trouwhartig aan dat hij een brok in zijn keel kreeg. Hij ging naast haar liggen met zijn gezicht naar haar toe, en begon haar billen te liefkozen. Zacht streelde hij haar gevoelige knopje, en toen omcirkelde hij traag de zoete, lokkende opening. Ze sidderde even en sloot zacht kreunend haar ogen. Behoedzaam plaatste hij zich zo, dat het puntje van zijn mannelijkheid haar vochtige toegang raakte.

Onder deze hoek zou hij zich niet volledig kunnen laten gaan. Hij hoopte zich daardoor langer in te kunnen houden, zodat haar genot des te groter zou zijn. Haar spieren ontspanden zich om hem toegang te geven tot haar lichaam; toen omsloten ze hem, sensueel en tergend langzaam.

Ze hield haar adem in toen ze zijn opgewonden lid in haar voelde.

‘O,’ zei ze, licht hijgend.

Teder ging hij verder. Dieper. Hij hoorde dat ze kreunde. Hij greep haar steviger vast en stond zichzelf toe om heviger te stoten, terwijl hij haar tegelijkertijd bleef strelen.

Het was hemels. Ze had hem in een strakke greep - als een vuist - en ze was heet als gloeiend vuur. Hij trok zich terug en ging toen weer voorwaarts. Steeds opnieuw, in een onweerstaanbaar stuwend erotisch ritme, het ritme van de nacht.

Ze begon te steunen, achter in haar keel. Ze voelde de weemoed van de Portugese fado in haar omhoogkomen, wilde emoties en gevoelens vochten zich als tranen in haar omhoog. Als een wild paard door de branding te rennen...

[p. 9]

Plots trok hij zich uit haar terug. Nicole voelde hem nog in zich branden. Hij ging naast het bed staan. Nicole keek verbaasd naar hem op, toen hij haar overeind hielp en voor haar bleef staan met zijn kloppende begeerte voor haar gezicht.

Ze begreep hem zonder woorden. Nicole sloot haar ogen en legde haar volle lippen omzijn kloppende opwinding. Ze voelde hoe hij onmiddellijk in haar mond explodeerde. Daarna jankte hij even, alsof hij pijn had. Ze slikte het bewijs van zijn liefde door.

Zacht hijgend kwam hij naast haar liggen. Hij had het eeuwig willen laten duren, maar dat was niet gelukt. Het was alsof hij jaren op haar had gewacht; of het verlangen naar haar, dat zich al die tijd had opgehoopt, nu in één keer een uitweg had gevonden. Hij kon geen woord meer uitbrengen, dus kuste hij haar hals en ademde hij diep haar zoete geur in.

Nicole werd in het laken gewikkeld en naar haar kamer aan de overkant van de gang gedragen. Haar neus vulde zich met de warme muskusachtige geur van zijn lichaam en ze voelde het heftige kloppen van zijn hart, als een echo van haar eigen hartslag.

‘Welterusten,’ zei hij. In de deuropening draaide hij zich om en keek haar vol liefde aan. ‘Laat dit ons geheim zijn,’ zei hij, ‘alleen van ons tweeën.’

Ze knikte en legde haar hand op de plek tussen haar dijen die daar voorgoed zou blijven branden. ‘Het is ons geheim,’ fluisterde ze.

Hij keek met een glimlach naar haar woeste krullen. ‘Welterusten, lieverd,’

Ze zuchtte. ‘Welterusten, papa.’