Passionate. Jaargang 8

[p. 20]

Manon Uphoff

Gisteren werd je gearresteerd
Slobodan Milosevic
we hebben er champagne op gedronken
Brut, 1e cru
hoewel het ochtend was
en we het niet gewend zijn
op dat tijdstip al champagne
maar je had je overgegeven
je dochter, die je eerst zélf dreigde
neer te schieten, evenals je vrouw
(vraag: waarom je zoon niet?)
loste uit wanhoop
of vernedering
vijf schoten
toen werd je vervoerd in een donkere
wagen, het was een schande
zei je en ook ‘ik ben onschuldig’
(zoals wij allemaal
altijd onschuldig zijn)
het was nog vroeg in de ochtend
en we waren al aangenaam warm
het leek ons een dag
om te onthouden:
de dag dat Slobodan Milosevic
gearresteerd werd
iets feestelijks
al heb ik - anders dan
velen - niet onder je geleden
zoals er miljoenen
miljarden zijn
die nooit onder je zullen lijden.
(Slobodan? Nee zegt me niets,
of wacht, is dat niet die gek van de Balkan?)
En mocht dit het zijn wat je
vreugde schenkt, de mogelijkheid
dat iemand nu of later
knarstetandend of huilend
in zijn bed ligt
en denkt aan jou en wat je hebt
ontnomen, wat een schamele
vreugde tussen de stemmen van
buiten, verwijzend naar je familie

Slobodan
Verhang je
Knoop je op
de waarde van je bestaan
nauwkeurig uitgedrukt in de
krappe lengte
van een
klein
stuk touw
dat men het liefst om je nek
ziet, daar en nergens anders
en op een dag zal iemand zeggen:
Slobodan? Slobodan?
Is dat niet die man
die op een dag ontwaakte, en wakker werd
in de kamer van zelfmoordenaars,
een kind nog? Ja, dat was hij, die ooit
uit de kamer
van de zelfmoordenaars ontsnapte
hijgend, buiten adem, en rende en niet
stoppen wilde, niet omkeek,
geen zoutpilaar werd, maar na zijn
lange omzwerving plotseling
het cirkelvormig spoor zag dat zijn
laarzen hadden getrokken en het
verbijsterd volgde, om te zien
waar het begon - als een kring
in het water die de steen zoekt - en weer
belandt in die kamer waar
een jongen, mager en met blauwe
kringen onder de ogen, kalm,
zwijgend, in zichzelf gekeerd,
een gesteven servet met het initiaal
van de vrijheid, kunstig gevouwen
bij het bord plaatst
hem met een hoofdknik
welkom heet
- de stoel aanschuift
- de vloer veegt
- het bed met de vuile lakens
opslaat
en zonder verzet
zijn plaats zoekt
ertussen.

[p. 21]