Ten slotte
Interview met Kees Versteeg
Kees Versteeg
Het tegenovergestelde van een cliché - zo definieert Kees Versteeg het door hem beoefende genre van het aforisme. Versteeg heeft er duizenden geschreven. Hij publiceert zijn aforismen in Passionate en hij draagt ze regelmatig voor op Rotterdam TV. Daarnaast ontwikkelde hij een workshop aforismen schrijven. Dit najaar is een uitgebreid aforismenproject van start gegaan, in een samenwerkingsverband tussen Passionate en Rotterdam Culturele Hoofdstad 2001. Versteegs workshop zal er een centrale rol in spelen.
Kees Versteeg (1959) is zo'n tien jaar geleden begonnen met aforismen schrijven. Versteeg: ‘Ik had toen de bedoeling om 650 aforismen te schrijven ter gelegenheid van het 650-jarig bestaan van Rotterdam, het beruchte mislukte feest in 1990. Omdat er uiteindelijk geen mogelijkheid was ze ergens te publiceren, ben ik met dat project opgehouden. Ik had echter wel de smaak te pakken. Wat ik aantrekkelijk vind aan aforismen is dat ze een nieuw perspectief op de werkelijkheid bieden. Het is een uitdaging om met heel weinig woorden een verrassende uitspraak te doen. Vaak bevat een aforisme een paradox, iets tegenstrijdigs. Ze moeten in ieder geval zo kort mogelijk zijn, liefst niet langer dan één regel. Als je echt iets te melden hebt moet dat ook genoeg zijn.’
Versteegs aforismen hebben vaak een filosofisch karakter: Op de hei is iedereen een humanist, of Overschrijd de grenzen van het fatsoen alleen met smaak. Anderen zijn vooral humoristisch: Sommige dwergen zijn zo verbitterd dat ze in de bioscoop expres achter je gaan zitten. Versteeg: ‘Het enige echte criterium is dat er een nieuw inzicht geformuleerd wordt op een korte en krachtige manier. Dat kan diepzinnig zijn, maar het kan net zo goed om te lachen zijn. Het leven is nu eenmaal een tragi-komedie. Een aforisme heeft iets spiritueels: de wil om nieuwe dimensies te verkennen. De meeste mensen leven met vaststaande waarheden. De aforist probeert juist aan die waarheden te tornen.’
Van een aforistische traditie in Nederland is nauwelijks sprake, hoewel bekende auteurs als Gerrit Komrij, Simon Carmiggelt en Cees Buddingh' ze geschreven hebben. Versteeg: ‘Je ziet dat het genre veel meer leeft in landen als Engeland en Duitsland. Dat heeft ermee te maken dat ze daar een sterkere traditie hebben op het gebied van reclame en comedy. Met het schrijven van puntige one-liners kom je al snel in de buurt van het aforisme.’