Passionate. Jaargang 7

[p. 35]

Voor de goede orde

De koe staat in het midden van de wei.
Ze aarzelt, zal zij naar links, zal zij naar rechts?
Ze weet het niet.
Zal zij anders maar gaan liggen,
de feiten eerst herkauwen
en dan besluiten wat te doen.
Haar lichaam, zwart op wit, blijft staan.
Zo geeft zij vorm aan haar gedachten
- een koe denkt na over de dingen,
die wij allang vergeten zijn -
en roept zij voor de goede orde: ‘Boe!’

[p. 36]

[p. 37]

De vogel vliegt niet meer.
Is de vogel nog een vogel?

ik pak hem op en gooi
hem in de lucht.

Valt hij omhoog:
wil hij een vogel zijn.

Valt hij omlaag:
is hij geen vogel meer.

Ik pak hem beet
en leg hem neer.

[p. 38]

Bijna net zo langzaam als dit
opgeschreven werd.
Denken en doen
verhouden zich als
doorkrassen tot opschrijven.

Trager nog dan het herhalen
van de eerste regel van dit vers,
wanneer je veel te moe bent
van het denken over iets
dat niet beweegt,
omdat je met geen pen de
schildpad in beweging krijgt.

Een oude man blijft staan,
gewoon een oude man.
Hij pakt een hondje
uit een tas. De mensen

kijken toe en lopen door.
De man blijft staan en
aait de hond, die blaft.
Nieuwe mensen kijken,

knikken. Lopen dan ook
door. Alleen een meisje
blijft nog staan. Dan pakt
de oude man de hond

en doet hem in de tas.
Einde van de voorstelling.
Het meisje kijkt hen na.
Begin van een verlangen.

Jan de Bas