Passionate. Jaargang 7
(2000)– [tijdschrift] Passionate–
Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 4]
| |
[pagina 5]
| |
Er was een tijd dat ik geen literatuur las. Iedereen kent wel een fase in het leven die net zo goed overgeslagen kan worden. Een periode die tamelijk onnozel is. Bij sommige mensen duurt die periode ook wel hun hele leven lang. Die ‘sommige mensen’ zijn dan het zwakbegaafde deel van onze bevolking. Ik was dertien en las vrijwel alleen strips van Suske en Wiske. Mijn ouders riepen vaak ‘Zoonlief, lees toch een echt boek.’ ‘Hou toch je stinkbek dicht, kale eikel!’ of ‘Moet jij zeggen, werkloze ongeschoolde huisvrouw,’ zei ik dan onmiddellijk terug. Als je dertien bent heb je nou eenmaal een grote bek... Op een mooie Koninginnedag heb ik mijn stapel Suske en Wiskes verkocht aan een of ander Kralings kakwijf. Dat mens probeerde mij eerst nog te belazeren. Zij wilde mijn één meter hoge stapel strips ruilen voor vijftien Pinkeltje boeken. Doe effe normaal. Als ik ergens in die tijd een hekel aan had, dan was het Pinkeltje wel. Een lelijk klein ventje dat de meest saaie en suffe avonturen beleeft. ‘Dat verhaal gaat mooi niet door,’ zei ik tegen de vrouw met de aardappel in de keel. Ze dacht zeker eens even een dom allochtoon mannetje flink te gaan oplichten. Ik ga haar toch ook niet voorstellen dat ik mijn stapel strips wel zou willen ruilen voor haar Mercedes S 600 series. Dat was namelijk ongeveer de vergelijking die zij maakte. Ze heeft uiteindelijk zevenvijftig per deel moeten neerleggen. Daar stond ik dan op de wereld zonder Suske en Wiske. Ik heb mezelf nog nooit zo miserabel gevoeld. Volgens mij is dat gevoel nooit weggegaan. God, wat voelde ik me slecht! Wat is mijn eerste boek geweest? Ik weet gewoon niet meer wat het eerste literaire fictieve boek was dat ik gelezen heb. Het moet wel een enorm goed boek zijn geweest, want anders zou ik nu niet zo fanatiek, bijna hopeloos verslaafd, alle mooie boeken van de wereld aan het lezen zijn. Lezen is waanzinnig! Ik vond en vind nu nog steeds, dat bij iedereen die niet ten minste tien bladzijden per dag leest er talloze schroefjes in hun hoofd loszitten, verder ben ik van mening dat zij ook absoluut niet 100% zijn en ze geenszins alle vijf op een rijtje hebben. Mijn broer leest geen boeken, hij is daarom ook knettergek. Mijn boekenobsessie is nu zo gigantisch, dat ik ook ben begonnen met het schrijven van een boek. Ik hoop dat er ooit nog zo'n jongetje als ik op de wereld dwaalt en dat die al zijn Kuifjestrips verkoopt aan een onnozele vrouw en dan een echt boek voor het eerst zal lezen. En, bij alle goden die er rondzweven, moge dat mijn boek zijn! Ik hoop echter dat dat mannetje wel zo pienter is dat hij niet vergeet dat mijn boek zijn leven heeft veranderd. Want ik ben een sukkel, ik weet niet welk boek ik als eerste heb gelezen. Ik weet niet wie mijn leven heeft veranderd. Wie mijn goeroe is. Een kleine mobiele telefoon, de BMW Z3, een kartbaan in de tuin, wat ben je geslaagd in het leven als je dat allemaal hebt! Materialisten zullen toch branden in de hel. Ik heb slechts een grote boekenkast, met heeeeeeeel veeeeeeel boeken. Al mijn Helden staan daarin. Ik heb een keer een droom gehad, dat ik voor de poort van de hemel stond. Petrus stond voor me. ‘Goedemiddag meneer van der Kwast. Eens kijken, dat is een mooie boekenlijst, komt u maar snel naar binnen,’ zei hij. Daar kwam ik ze tegen: Bukowski, Hermans, Camus. Er stond ook een man achter mij in de rij voor de hemel. Die was ineens verdwenen, een luik of zo. Ik hoorde angstige schreeuwen om hulp uit dat gat. Petrus zei: ‘Maak je maar geen zorgen, dat is zijn verdiende loon, stomme analfabeet!’ Ik ben geen dromendeskundige, dus ik weet niet precies wat de droom betekende. Ik hoop dat u bij het lezen van deze Passionate weer bij uzelf denkt: ‘Goh, wat ben ik weer bevoorrecht, dat ik al dit moois mag lezen.’
Ernest van der Kwast |
|
