Passionate. Jaargang 7

[p. 38]

Landman omringd door engelen

...engelen gene...

Wie sterft valt in de armen van engelen.
Antwoordt op de drempel de landman,
tegen de deurpost geleund: Ik geloof
het vallen wel, het vangen niet, te door-

zichtig. Ik kijk naar buiten, naar boven,
wat ik werkelijk zie: de sterren, ieder
in hun eigen baan; naar de aarde en zie
geen geestgrond maar mijn aarde en het

niets daarachter smelt zienderogen.
Als ik diep inadem voel ik mijn aardige
lichaam, hef het glas, dit is wat ik weet,
dit is wat ik ben, een kelder vol leeftocht.

[p. 39]

Terracotta

 

Mijn kijken naar de aardewerken

 

gelijkenis van wat een meisjeshoofd

 

is: ik staar. Alle levensvochten,

 

ook die er ooit wezen konden,

 

mochten opdrogen als maar niet

 

 

 

die ogen -

 

 

 

Spiraal na spiraal sneed haar

 

maker haren in haar huid, tere

 

neusvleugels, een misprijzend

 

glimlachje, maar liet haar ogen leeg;

 

 

 

iris, pupil levensgroot afwezig.

 

 

 

Pas de volgende dag een meisje,

 

wisselgeld, vingertop, de aanraking

 

van blauwgrijze ogen - thijm in augustus,

 

de geur daarvan, de wind in de bergen,-

 

 

 

iets van een begin -

Ron Elshout