Passionate. Jaargang 7

[p. 3]

[nummer 1]

[p. 4]

In den beginne

Heeft literatuur een doelgroep? J.J. Voskuil wordt door vrouwen in de overgang gelezen. Marcel Möring wordt door hoogbegaafde kinderen gelezen. Yvonne Keuls wordt door lieve puberale meisjes gelezen. Bret Easton Ellis wordt door Titaantjes gelezen. Naima El Bezaz wordt door allochtonen gelezen. Monika van Paemel wordt niet gelezen.

Bovenstaande zinnen komen niet uit een onderzoek van het CBS of het Nipo, noch uit mijn duim of grote teen. Dìt is de waarheid.

Passionate is sinds kort het Tijdschrift voor de Nieuwe Letteren. Heeft Passionate dezelfde doelgroep als mevrouw Van Paemel? Passionate heeft wel degelijk een doelgroep. Mijn visie is deze: iedereen die roept dat de literatuur verloedert, kan doodvallen of met Hella S. Haasse naar bed. Durft men echter de woorden ‘literatuur’ en ‘verloedert’ niet samen in de mond te nemen, lees dan Passionate! Lees dan Jacob van Duijn, Ingmar Heytze en talloos veel andere Jonge Goden. Onder het motto: Fuck Mulisch & Reve c.s.! maken wij elke keer met weinig geld Het Enige Literaire Tijdschrift Van Nederland Met Een Oplage Van Slechts 600, maar tegelijkertijd ook Het Beste. Laat ik het zo zeggen: de betere boekhandel kun je tegenwoordig herkennen aan Passionate in hun ‘boeken’-kast. Passionate wordt dus gelezen! De gemiddelde tijdschriftrecensent zal concluderen dat dat door de extreem slechte kwaliteit van de andere zogenaamde literaire ‘tijdschriften’ komt. Dit maakt hem gemiddeld: niet vooruit wìllen kijken. Ik adviseer hem: in bed with Hella S. en nog lang en gelukkig te leven.

De Gids was iets, is niets en zal nooit meer wat worden. In de glorietijd van De Gids (lang, lang, lang geleden) heeft de heer Mulisch (zelfs als redacteur) in het tijdschrift gestaan, maar ook W.F. Hermans. Hermans is God met een pen voor mij. Literair tijdschrift De Gids had Hem. De Gids was iets. Hermans is dood, Mulisch gaat dood en De Gids zal ook inslapen.

Ernest van der Kwast

[p. 5]

Mochten Mulisch & Reve nog voor hun dood iets voor Passionate willen schrijven, dan bieden wij uiteraard die mogelijkheid. Ze hebben weliswaar niets weg van Jonge Goden, maar ze zijn toch helden. Elke hoofdredacteur wordt geil van een voorpublicatie van de Grote Twee. Ik ben achttien. Geef mij maar Twee Grote borsten. Toch zou een column van de hand van Gerard Reve iets moois zijn. Maar hij zou zich letterlijk doodlachen om het bedrag dat ik hem kàn bieden. Enerzijds is het een titanische poging om het fenomeen literair tijdschrift op aarde terug te brengen, maar ook het vullen van een tijdschrift met een literaire grondslag is niet iets dat je even doet tussen het pissen en tandenpoetsen 's ochtends. Toch lukt het elke keer!

In het Tijdschrift voor de Nieuwe Letteren proberen wij literatuur te verbinden met andere kunstdisciplines die veel gemeen hebben met de letteren. Als je dit nummer leest, kom je bijvoorbeeld een interview tegen met een stripmaker, een brief over rap en een artikel over toneel. Uiteraard kunnen we niet de integrale tekst van Ten oorlog publiceren, maar modderfokker Lanoye zou wel iets origineels kunnen schrijven. Tom liet mij echter weten dat ‘zijn deel in dit ondermaans bestaan te klein is.’ Enfin, wat deze Belg mij probeert duidelijk te maken, is dat ik te weinig geld bied. Hij had dit geschreven op een ansichtkaartje van James Brown. Ik had hem ook nog twee flessen wijn beloofd (weliswaar van mijn vader). Als ik later groot ben en een middelmatig schrijver ben geworden, dan zou ik nooit een fles Barolo uit 1987 en een flesje Mersault les Narvaux ('96) en 400 gulden voor een column laten schieten. Eens een Belg...

Dus mocht U een groot schrijver zijn en dit lezen en denken: ‘goh zo'n slechte inleiding en zo'n mooi tijdschrift.’ De deadline staat achterin. Een groot schrijver hoeft niet altijd door miljoenen gelezen te worden. Dat komt vanzelf.

Daphne Deckers heeft een boek uitgebracht met een verzameling van haar columns uit de Viva. Welke doelgroep heeft zij?