Passionate. Jaargang 6

[p. 38]

Ballen (het post-Madonnasyndroom)

Christina Vreeswijk

[p. 39]

Vrouwen hebben ook ballen, ze zitten alleen wat hoger. Aldus Joan Jett. Waren er maar meer vrouwelijke rocksterren die net zo lang doorknokten tot ze echt serieus genomen worden. Wie de muziekscene een beetje volgt, heeft kunnen constateren dat sterke vrouwelijke karakters uit de gratie zijn.

Ik vrees dat het post-Madonna syndroom aan het toeslaan is. Sinds ons aller heldin een baby heeft, is ze zichzelf niet meer. Niet meer die arrogantie, niet meer die ironische blik in de ogen tijdens interviews, die waarschuwing: ik ben hier de baas. Annie Lennox en Cyndi Lauper zijn van vroeger, Salt 'n Pepa doen het rustig aan, alleen Courtney Love en Polly Harvey komen af en toe voorbijzetten. En op het literaire front is het ook ijselijk stil sinds Rita Mae Brown, Fay Weldon en Donna Tartt.

Ondertussen moeten we het doen met hitsige r&b-zangeresjes, die een grote bek opzetten om zich de macho's van het lijf te houden. Dat heeft met ballen niets te maken. Dat is gewoon seksuele chantage van viswijven zoals ze al sinds mensenheugenis in kluchten figureren. Zo krijg je misschien wel je zin, maar je dwingt geen respect af.

Het is natuurlijk allemaal de schuld van de Spice Girls. Hun girl power verschilt weinig van wat iedere bakvis sinds Doris Day wil: eerst nog gezellig wat rondhangen en daarna een vent met alles erop en eraan. Niks mis met burgerlijke truttigheid, hoor, maar presenteer het niet als een nieuwe feministische golf.

Oeps, vies woord. Feminisme is definitely uncool. De volgende citaten heb ik uit kranten en tijdschriften bij elkaar geknipt. ‘Ik wil niet dat ik een functie krijg, alleen maar omdat ik een vrouw ben.’ ‘De tijd dat je je als vrouw extra waar moest maken, is toch voorbij.’ ‘Ik wil erkenning krijgen als individu, niet als vrouw.’

Zeg, wat is dat voor gezapigheid? Hallo daar, Jobbie Spice, wat is er zo vanzelfsprekend? Dat recht om serieus genomen te worden, daar is hard voor gevochten, dat is geen cadeautje waar je leuk mee mag spelen. Wat is er in vredesnaam met de agressie gebeurd? Waar zijn de vrouwen die wild om zich heen slaan? Ze zijn er niet. In plaats daarvan wordt er gezeurd over een glazen plafond waar vrouwen maar niet doorheen komen. Nee, vind je het gek, als je verwacht dat je alles toegeworpen krijgt. Geknokt moet er worden, geklauwd, gebeten en vals gespeeld.

Want voor je het weet, zijn de verworvenheden verkwanseld door gedweeë zangeressen, futloze carrièrejaagsters en schrijfsters die triomfen vieren met boeken over hun afhankelijkheid van mannen en ander kwetsbaarheidsgezever. Vooral dat laatste vind ik erg. Die ene keer dat ik de stapel met ingezonden werk voor Passionate heb doorgenomen, viel mij op dat er onder de mannen weliswaar veel pseudo-karaktertjes en poseurs zitten, maar dat het met de vrouwen helemaal droevig gesteld is. Show some guts, dammit.

Beeldvorming, dames, daar gaat het om, karakter, persoonlijkheid. Madonna, sta ons meiden bij in deze moeilijke tijden. Breng dat kind naar de lommerd en doe ons nog één keer voor hoe het moet. Hoe je de top bereikt door meedogenloos te zijn. Hoe je mannen uitlacht zonder dat ze wraak durven te nemen. Hoe je seks als machtsinstrument gebruikt en niet als ruilmiddel. Hoe je ballen toont in plaats van siliconen.

Albert