Passionate. Jaargang 6

[p. 58]

Geen brief

Er is nog steeds geen brief van jou
en wachten is verloren tijd;
waarschijnlijk ben je afgeleid

door het wuiven van de palmen
en de jongens op het strand.

Soms lees ik in de ochtendkrant
dat je wel bent begonnen aan die brief,
althans, als ik me niet vergis,
alvast een ansicht hebt gekocht
en bent gaan zitten in het warme zand,

maar steeds gaat er iets anders mis -

de zon droogt alle pennen uit,
de wind ontvoert de kaart naar zee,
zout water wist de woorden weg
en spuugt de resten op de kant.

Hier kruipt de vorst al in de grond;
de dagen worden kort en grauw,
de nachten kouder - elke ochtend
blijft de deurmat langer leeg
en weer is er geen brief van jou.

[p. 59]

Hart voor steen

 

Voor Menno Wigman

 

Vliegende kameleons en vlinders

 

die van kleur verschieten,

 

jonge goden met te veel talent

 

voor de verkeerde dingen,

 

- wanhoop, twijfel, duizelingen -

 

dat is het probleem met ons.

 

 

 

De plundering van hunkering

 

in onverwachte meisjesogen

 

valt voortdurend zwaarder

 

dan verwacht - één nacht

 

van scherp genot is goed

 

voor weken zelfverwijt.

 

 

 

Het oud recept van angst tot spijt

 

en alles ligt weer door elkaar;

 

liefde als je dood bedoelt,

 

lachen door je tranen heen

 

en drinken tot je niets meer voelt -

 

steen voor hart en hart voor steen.

[p. 60]

Nocturne

 

De sterren zijn met veel, vanavond.

 

Grote ogen in de nacht;

 

een meisje zwiert haar rok tot bloemen

 

op een dansfeest aan de gracht.

 

 

 

Een jongen wankelt door de stad.

 

Zijn benen slepen uit de maat.

 

De stoep ligt slordig langs de straat.

 

Hij heeft zijn flessen leeggedacht.

 

 

 

Hij is zijn mooiste woorden kwijt

 

en niemand die zijn pijn begrijpt;

 

zij danst met sterren in het haar

 

 

 

en hij - een slechte goochelaar

 

die stram naar vallend herfstblad grijpt

 

en briefjes post aan de oneindigheid.

[p. 61]

Adieu

 

Het wordt tijd om weg te gaan

 

en deze schim met rust te laten,

 

zeg ik. Hoor je? Pak je jas,

 

verdwijn, en laat de deuren slaan.

 

 

 

Het geeft niet wat we praten;

 

de planeten volgen stug hun baan,

 

de sterren, maan en nevels

 

blijven rustig aan de hemel staan.

 

 

 

Dus ga en laat me slapen;

 

Ik ben moe van al dit waken

 

op ons nooit gevierde feest.

 

 

 

Ik zeg je: het is mooi geweest,

 

meer kunnen we er niet van maken,

 

klem je kaken op elkaar en ga.

Ingmar Heytze