Passionate. Jaargang 4

[p. 72]

Over de auteurs

[p. 73]

Erik Brus ('64)

is fan van Winston Bogarde. Schrijft verhalen, de column Ten slotte, en steekt ook anderszins wekelijks vele uren in Passionate. Beweegt zich voort op maat 42 zonder noppen.

Yorgos Dalman ('73)

is veelschrijver (De Ruigte, Mosselvocht, Zoetermeer, etc. etc. etc.). Schrijft meestal ook zijn eigen bizarre biografieën, maar kreeg daar deze keer de gelegenheid niet toe. Schoenmaat rechts 43, links 43 ½.

Richard Dekker ('69)

is glossy-fanaat. Liet een carrière als barman in Brazilië schieten voor een baantje bij de NS. Maakt (onder andere) gedichten en draagt voor. Draagt ook schoenen, maat 44.

Christian Jongeneel ('69)

is voorbijganger. Schrijft over alles wat passeert en verkoopt zijn bevindingen voor veel geld aan kranten en tijdschriften. Had ooit schoenmaat 46, nu 45. Reden onbekend.

Jeroen Mettes ('78)

is didgeridoo-virtuoos. Had liever films gemaakt, maar probeert het als schrijver omdat hij niet met mensen overweg kan. Haalde eerder Mosselvocht en Zoetermeer. Vindt zijn schoenmaat (39) niet om te lachen.

Jan Seveke ('25)

is ervaren Amsterdammer. Geboren en getogen als tekstschrijver, werkt sinds twee jaar aan gedichten, debuteerde vorig jaar in de Poëziekrant. Draagt schoenmaat 42.

Thomas Verbogt ('52)

is auteur. Van bijvoorbeeld de verhalenbundels Geen danstype (1995) en Gebroken glimlach (1996), beide verschenen bij Veen. Schoenmaat 43, aldus bronnen in zijn nabijheid.

Theo Verhaar ('54)

is in het Duits vertaald. De Nederlandse originelen van zijn gedichten verschijnen bij De Harmonie. Binnenkort volgt zijn vijfde bundel, Nawakker. Zijn opgegeven schoenmaat 9 laat zich vertalen als 41.

Kees Versteeg ('59)

is hofaforist. Houdt zich verder bezig met politiek, maar kwam erachter dat niemand zijn mening deelt. Gaat dus maar door met schrijven. Maatje 42.

Klaas de Wit ('25)

is al veertig jaar actief. Op het literaire front. Blijft Jan Seveke een klein half jaar voor als oudste publicist in Passionate. Schoenmaat? ‘Zou ik niet eens weten.’

Christian Jongeneel

[p. 74]

[p. 75]