Passionate. Jaargang 4

[p. 62]

Faits d' hiver (afscheid v.d. herfst)

Dat je de kachel aanmaakt:
light your fire, man!
Na houtjes te hebben gehakt
met het bijltje dat je wel meer
bij de hand hebt gehad.
En van het pardoes
d'rbij neergooien waarvan
anders botweg geen sprake
kan zijn (logica). Spreek ik
uit ervaring. Middelerwijl
met overwinteren zeer wel
au fait. Stilaan steeds meer
Wladiwostok-georiënteerd.
Ben ik doorgewinterd type in.
In dat opzicht welhaast pinguïn.
Weet dan ook van de mof & de want.

Zo schaatst men regelrecht
vanuit zijn iglo eerstopdoemend
wak in, mocht men (die ouwe
Eskimo had 'r nog zó voor
gewaarschuwd) rooie benen
& wintertenen ijskoud
aan zijn snowboots lappen:
men sterft dan letterlijk
van acute ademnood en
kou zo bitter, dat de pegels
& kristallen d'r van kleumen.

En wat de ijsbeer
(de Thalarctos maritimus)
op Nova Zembla betreft:
deze levensgrote, levensgevaarlijke
typhushongerlijer kan daar
nog steeds plotseling
rechtop overeind
tegenover je komen
te staan - naar je
uithalend met zijn klauwen.

Frans Vogel

[p. 63]

[p. 64]