Passionate. Jaargang 3(1996)– [tijdschrift] Passionate– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 36] [p. 36] De afvaarten Het was er zoals wij konden verwachten min of meer, kleine, zanderige havens, de sfeer van altijd vroegte, een gelaten bevolking, de vuurtoren zonder betekenis, de nachten hoorbaar aan de zee. Wij hadden onze breedspraak meegenomen, de stadse toets voor onze vragen, maar alle dagen liepen rond en kwamen bij zichzelf terug, zoals onze wandelingen daar en alle stranden, onze zinnen naar elkaar, het krommen van de simpelste verbanden, het vrome weer ook en de zeer onregelmatige afvaarten. THOM SCHRIJER [pagina 37] [p. 37] Arboretum Onder een kolossale, bloeiende linde stonden wij, in de geur van verse ontbijtlakens, orgeltonen van volken dwaze bijen, een kathedrale koelte met naast ons de geluiden van water over witte stenen. Jij wilde dit vastleggen, op je hand schrijven voor later maar de metalen dame kwam zeggen dat onze groep zo niet kon blijven staan en langs een douglasspar en een plataan zijn wij toen doorgelopen naar de altijd groene sequoia. THOM SCHRIJER [pagina 38] [p. 38] Ventweg Ik ben de ventweg, dicht langs huizen en ondertonen, waar beweging wegloopt in het gras tussen de stenen, waar de stilte naast de storm, de vormeloze tuinkabouter, de oude kinderen wonen. Ik breng de dagen door met lege schommels, buurgeruchten, wind en wat nog meer muziek maakt aan mijn hoofd, zolang ik maar voorbij kan zien en horen aan het parallel verloren snelverkeer. THOM SCHRIJER [pagina 39] [p. 39] Verval Op dagen van aandacht wassen zij elkaar en meer dan zomaar strelen of beminnen is dat een aangewend, bemoedigend gebaar, een meebewegend, nieuw gevaar bezweren, tegenspelen van de onbekenden van verval, een bijna lustverloren dwingen en meten van de dingen aan hun vlakke tegenbeeld. THOM SCHRIJER Vorige Volgende