Passionate. Jaargang 3(1996)– [tijdschrift] Passionate– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 23/L] [p. 23/L] Acceptatie, verkrampt Kus de kranten schoon, Echo Het is bijna tijd Echo, ren door het bos Roep de naam en pluk de kranten Het leven is poreus Het leven is poreus Accepteer het verlies, Echo. Lik de koude soep van het bord, Echo Kijk hoe de herinnering rijpt Echo, dans om het bloemenbed Schaterlach om de geplukte anekdotes In ieder detail het geheel zien In ieder detail het geheel zien Dat is wijsheid, Echo. Klop je haar uit boven haar foto, Echo Zie dat ze zichtbaar blijft Echo, niets brandt zonder vuur Strijk de lucifer en laat haar branden Rouwen is nasterven Rouwen is nasterven Neem afstand, bewaar. richard dekker [pagina 24/m] [p. 24/m] richard dekker Roetheens bezoek Ik verblijf in vlees dat maar niet wil sterven Daarin trek ik rond op zoek naar waarde' Zolang ik op uw knekels blaas ontsnapt uit u geen leven Waait mijn adem door uw levend vlees dat stilaan verliest zijn waarde' En dan... Aan 't eind van deze plundertocht in een lijf, ontdaan van waarde' staak ik 't knekelblazen en ontsnap ik met u - het leven [pagina 25/M] [p. 25/M] Helden Onbegrepen schuwte wie het paard in zich ontkent door een muilpaard te veinzen. De angst dapper te zijn voor wie helden schampert. Onbeschaamde luiheid wie strijdt om vergeten slagen door in boeken te schrappen. De trots van een verliezer voor wie helden dwazen zijn. Onbehouwen hovaardij wie liefde ziet in domme noodzaak door te zijn wat je verovert. De lompheid van de dichter die zijn eigen helden speelt. [pagina 26/n] [p. 26/n] De dag dat ik iets wilde doen [vermomming van een gênante vertoning] Dezelfde vrouwen schreeuwden om aandacht en de familieleden vraten zich een weg door de week en mijn moeders hoofd werd vierkant in vier dagen tijd en mijn vrienden, wat een schamel aantal, stonden te gapen en dan waren er klaplopers, verkleed als kunstenaars en figuren uit boeken ver-van-hier Dat was op de dag dat ik besloot te buigen ik wilde buigen als nooit daarvoor zoals nog nooit door mij zoals nog nooit door wie dan ook ooit gebogen was Ik wilde buigen om het mooiste in de ogen te zien Hoe diep mocht ik buigen Dezelfde huisgenoten vergaapten zich aan mijn bezittingen en de teamgenoten hikten om het hardst hun centen op en mijn moeders lijf werd een harde klomp in vier dagen tijd en mijn vriendinnen, wat een armoedige aanblik, ze deden niets en dan waren er loslippigen, vermomd als dweepzieken en mensen die ik nooit eerder gezien had Het valt niet mee te buigen - niet voor mij ik wilde buigen als nooit daarvoor zoals buigen nog nooit omschreven was zoals nog nooit de bedoeling was geweest dat ooit gebogen zou worden Ik wilde buigen om het mooiste van mijzelf te laten zien Hoe diep mocht ik buigen [pagina 27/N] [p. 27/N] Dezelfde hoogwaardigheidsbekleders verstoorden mijn ritueel en de omstanders brulden laconiek hun vervoering en mijn moeders benen leken wel ivoren kolommen, eeuwen oud en mijn helden, een onwerkelijk zootje, namen hun poses aan en dan de schuldeisers, verkleed als vriend of huisdier en voorbijgangers verborgen in hun kraag In hun midden stond ik, om het hardst te buigen ik wilde buigen als nooit daarvoor zoals alleen ik kan buigen, met mijn fysiek zodat buigen weer iets bijzonders werd niet het zinloze buigen om het buigen ik wilde buigen om het mooiste dat met buigen te bereiken is Hoe diep mocht ik buigen Dat viel wel mee Ik buigen Mijn uiterste best Daarna ging iedereen zijns weegs de vrouwen gingen elders aandacht trekken familieleden, vrienden, teamgenoten, vriendinnen, hoogwaardigheidsbekleders, huisgenoten, omstanders, ze gingen, alleen, in paartjes of met hele groepen tegelijk verduiveld, gingen ze. Huisdieren, helden, schuldeisers. Daar gaan ze. En ook mijn moeder met haar blokhoofd op haar stenen klomp en stampend met haar ivoren poten. DONK DONK DONK. Kijk ze gaan, allemaal. richard dekker Vorige Volgende