Passionate. Jaargang 2

[p. 35/P]

Repertoire, opnieuw bezien.

Het vertrekken van een spier.

Het willekeurig ratelen van

een halfsleetse kachel

van een drilboor in de vrieskou.

Het draaien van de torenhaan

van goud naar schaduw naar goud.

Deze dingen en niet alleen deze dingen

zijn juist gedoseerd, zijn

- niet lijken - van twijfel ontheven.

De strenge ligging van sardines

recht in olie en aluminium.

Door metrostraten, glazen liften

het gaan en gaan van menigten.

Het grondtapijt van afvalblaren.

De muizen in het stucplafond.

Niets weet het van de dreiging

van de zucht die als terloops geslaakt

de status quo voorgoed verstoort.

Het spelgevecht van stadse vogels.

De schemer rond een stille hijskraan.

Een door de zon verwarmde kamer

het licht van gist'ren vastgehouden

in mijn fouten, in de vouwen

van stapels geel krantenpapier.

Afscheid is dagelijks en ongemerkt

of, al wat vanzelfsprekend is

- het glas en de verdronken vlieg -
spreekt nimmer van zichzelf.

peter swanborn