|
| |
| |
| |
Emmanuel Hocquard
De uitvinding van het glas
Vertaald door Jan H. Mysjkin
1
van een houding in bijwoordelijke
en het rood, d.i. het kind
& handen. Een koffer bevat
we weten het. De reiskleding
geeft de kleuren van het achterland
schap weer. Iets weigeren
op te nemen, leesperspectief,
van rondspoken. Tegen het licht zien
dingen eromheen als groenten
en dieren. Binnen is het masker
van het onderwerp: het rood. Maar
de werkwoorden tonen niets
vóór verkwisting. Een bepaalde
gebonden is. Koffer bevat
ander woord voor spanning
of honger wanneer dat het geval is.
De smaak van glas verklaart niet
de aantrekkingskracht van taal
ervaringen. Het zou een illusie zijn
ontsnappen aan een wereld
van ruiten. Als er niets verborgen is,
zonder wereldvisie. Het woord
| |
| |
maan behoort tot geen enkele
berekening. Er gaan brieven
van vreemde elementen. De naam,
integreert ook het gewicht
de regels. Het onderwerp is er
nadat men de vogel probeert
na te doen in zijn plaats.
| |
| |
| |
2
dat het maar één kant heeft.
antwoord vooronderstelt een keerzijde.
duister of doorschijnend zijn,
waargenomen configuraties
van ruimte en kleur. Echo's
van een taal waarvan de tekens
nooit tevoorschijn komen.
die zin tegenkomen.’ Het onderwerp
treedt nooit buiten zijn grammaticale
lichtkring. De onveranderlijke
dingen vast en het citaat,
De tol aan het déjà dit verhoogt
punt. Vaak beginnen brieven
met vreemde wensen: ik hoop
de zelfbiografie komt op gang
flarden betekenis. ‘Kijk, dit
te begrijpen.’ Van citaten
tot allusies is de verteller
| |
| |
verwijst zij naar een richting
en hij naar de plek van het profetische
zuilen en dieren met aanleg
voor voorspellend gedrag:
anticiperen op regen, aard
| |
| |
| |
3
dit lichaam? Het weerstaat
aan de voortdurende verzinsels:
een moment zonder verzet.
De hand wist de voorwerpen uit.
Het hart absorbeert het beeld
en met wat voor een nauwkeurigheid.
De betrekking, het verdient nadruk,
is geslachtelijk. Verdraaiing
zonder ophef van een intrinsieke wet
die zo goed als onbekend is.
Het is niet eens een kwestie
van woordenschat. Een bleke
schijf is onvergelijkbaar
ogen. Een lichaam is niet
alleen maar clandestien. Alleen
een onwaarschijnlijk onderwerp
draagt het exacte kenteken
als gelijke. Dat zou goed
de grens? Geen enkel deel
ontbreekt. Er is bijna nooit
sprake van het geluid dat
| |
| |
een voetpad voortbrengt. Zodra
men een woord gebruikt is het om iets
anders te zeggen. Mogelijk is de sfeer
is de stem maar waar komt zij vandaan?
Een onzichtbare draad weerstaat
heeft geen andere hechtwortels
dan de lucht die men ademt.
| |
| |
| |
7
Hoe moet men dit roze tafellaken
liep de grootofficier alles
Bevestiging of ontkenning
Richting noord. ‘Elke dag
besteeg hij het lastige pad.’
(Anna Brener.) De parenthese
van een brug en de blauwe lijn
van een ijsvogel: de afstand
tussen beide blauwen. De aanhalingstekens
groeien aan de oever van een vijver.
Aanzetting tot overschrijven,
vermoeden van een mogelijke
absoluutheid van het déjà écrit,
is het programma van de wijsgeer
visser en tuinier. Nuance
van een stamboom grondvest, ver
De vaste aarde is gasvormig.
veeleer dan niets: de altijd
zichtbare route van de bizons
| |
| |
de extravagante mechanica van stemmen
enkele grens over. Worden
en niemand heeft ooit geprobeerd
van de uitvinder van het glas.
| |
| |
| |
10
Tussen enkelvoud en meervoud is er
vrouwelijk. Deze genegenheid is niet
die van gisteren, zelfs wanneer ze
precies dezelfde is. Zo'n effect
van continuïteit bewijst helemaal
niets. Middels videorecorders
kan men de lichaamsbewegingen
onze manier van waarnemen erg wordt
veranderd. De menselijke snelheid
bepaalt altijd dezelfde camera
instelling. Tussen Deleuze en Wittgenstein
staat Reznikoff en staat ook
een muur. De andere spelers zijn
zonder gezicht. Hun gebaren
onzichtbaar. Ontketening van dagen
en bladzijden, negatief geheugen
van foto's. Men zou kunnen zeggen
in beeld gebracht door de hand
of het hart. De vergrotingsapparaten doen
het voorwerp verdwijnen om alles
te verliezen zoals tijdens het bedrijven
van de liefde. Het onderwerp herinnert zich
de regel: ‘In het Latijn wordt het onderwerp
van de infinitiefconstructie
in de accusativus gezet.’ De fotografie
heeft die behoefte niet. Die ervaringen
van ontketende oorzaken: het geluid
van bladeren in de wind of van wind
in de bladeren. Tafel van oorzaken.
is variabel. ‘Het is te begrijpen
als men de uitdrukking ziet
van de jonge vrouw’ slaat
op het gezicht en niet op haren
| |
| |
welk deel van het lichaam gevat
in het tweede objectief. Waarschijnlijk
speelt een wezenlijke rol
van de sequenties, in het Frans
is een werkwoord na het lidwoord weinig
Uit: Emmanuel Hocquard, L'invention du verre. Parijs: © P.O.L, 2003
|
|
Auteursrechtelijk beschermd