Parmentier. Jaargang 16

[p. 28]

ontwerp: Merel Boers

[p. 29]

Elma van Haren
Zwieren

Wie zwart-wit gedachten heeft, kan van starheid beschuldigd worden,
maar waar zou iemand blijven zonder een beetje
schaduw/zon in de rokken neer gezwierd, dat zich over alles neerlegt
als achtergelaten vingerafdrukken bij de misdaad; een greep in het stof

Te zien als slordigheid?

Nee, scherpte van een grens, ook al verglijden die vlakken
en schuift een levend wezen als bv. hond
mee met de warmte onder de rok.
Ook mensen.
Gepakt willen worden, concluderen deskundigen.
Pure opzettelijkheid.

O ja?

Nog steeds fladderen vlinders

op ongrijpbaar arcadische wijze.

Hoe lucht niet te zien is, maar - door longen omvat - uit wordt
geblazen en iemand zo, be-engd,
bevangen kan raken door andermans stikstof.
Het zwart met, het wit zonder; het open en bloot?

Ja, graag!

Zoals een zwaar boerenmeisje met appelwangen
buitenademt op het graf van haar - wat noemde - geliefde.

Sneeuwsteentje, de vlechten gebonden,
danst de strak in de taille geknoopte rok van zich los
naar haar eigen driekantige tot op de maat
gesneden vloeiende vluchtige zijde toe,
los en ontward,

zwart gestipt, doorzichtig wit

krullend de zon in.

Helemaal Koolwitje.