Parmentier. Jaargang 14

[p. 124]

‘Domweg gelukkig in de Dapperstraat’

Het oordeel van de jury:

Toen de jury van de Literaire Prijs van de provincie Gelderland 2005 zich onlangs boog over de poëzie van de voor de prijs genomineerde dichters, bemerkte ze tot haar verbijstering dat J.C. Bloem postuum aan een opmars bezig was: in vrijwel alle ingestuurde gedichten komen verwijzingen voor naar het werk van de P.C. Hooftprijswinnaar. Ook constateerde ze dat er kennelijk een generatie dichters is opgestaan die zich onderscheidt van vorige generaties door wat nog het best te omschrijven is als een gezamenlijke ‘Vinexlocatiethematiek’: veel van de inzenders dichten over betongrijze wijken in een poldergroen Nederland. Maar de redactie van het tijdschrift Parmentier haalde de jury uit de droom. Bloem noch Vinex duidt op een opmerkelijke nieuwe stroming in de Nederlandse literatuur: het thema voor de Literaire Prijs van de provincie Gelderland 2005 luidde ‘Domweg gelukkig in de Dapperstraat’, en helaas had dat thema vrijwel alle inzenders op hetzelfde pad gelokt.

Originaliteit bleek daardoor voor de jury een onhoudbaar selectiecriterium. Ook al te stringente kwaliteitseisen konden niet worden gesteld, want geen enkele inzending bleek van een constant hoog niveau. Van de drie verzen die elke dichter instuurde, was er meestal maar één een bekroning of een eervolle vermelding waard. Opvallend daarbij was, dat de dichters die een lyrische toon aansloegen, het zelden of nooit tot een goed einde brachten, in tegenstelling tot de dichters die voor het parlando kozen. Bovendien waren er slechts enkele dichters in geslaagd drie verzen te schrijven die niet alleen op zichzelf, maar ook in onderlinge samenhang de moeite van het lezen waren.

Het zijn de uitzonderingen die in de prijzen vallen. Eervolle vermeldingen zijn er voor Ineke Berentschot met de cyclus ‘Als er al thuis is’, die zich waagde aan een drietal bloemrijke prozagedichten, een te zelden beoefend genre, en Margriet van Bebber, met ‘Het blauwe uur’, die zich kenmerkt door een opmerkelijk laconieke toon. Ineke Berentschot woont in Nijmegen, en is daarmee tevens de beste Gelderse debutant.

[p. 125]

De tweede prijs is voor Mark Meekers, die onder de titel ‘Tussen eloge en elegie’ een zeer boze maar tegelijk geestige cyclus schreef over uiteenlopende Nederlandse iconen, van klompen en Rembrandt via koningin Beatrix en Hansje Brinker naar tulpen en Slauerhoff. Het is een cyclus die de - jury in hoge mate waardeert om de ambitie die eruit spreekt, hoewel ze het resultaat niet in alle opzichten voldragen vindt.

De eerste prijs is voor de enige dichter die een drieluik schreef dat als geheel geslaagd is. Dat drieluik begint heel concreet en tamelijk somber, op vijf hoog in een Delfts flatgebouw, maar eindigt ronduit kosmisch en verlicht, met een bakje fastfood mie op een NS-perron. Met name het eerste en het derde gedicht bevatten prachtige beelden en regels die de moeite van het onthouden waard waren. En de dichter durfde het zelfs aan een onpoëtische afkorting te gebruiken - een experiment dat aantoont hoeveel poëzie er schuilt in het cda. Zo overtuigend was deze winnaar, dat de jury hem zijn slordigheid in spelling en interpunctie graag vergeeft. De eerste prijs gaat naar de cyclus van Florian Kullberg uit Delft.

Anja de Feijter, Annette Portegies, Rob Schouten, Oktober 2005.

Noot van de redactie:

In totaal dongen 150 dichters naar de Literaire Prijs van de provincie Gelderland 2005. Daaruit werden tien genomineerden gekozen. Behalve de vier bovengenoemde prijswinnaars werden de volgende namen genomineerd: Manuela de Doncker, Lisette Togtema, Marco Molling, Drs. L. Ouwehand, José Spruyt en Trees Steeghs.

In dit dossier leest u de inzendingen van de winnaars van de eerste en tweede prijs, Florian Kullberg en Mark Meekers. De inzendingen van de beste Gelderse debutant, de eervolle vermeldingen en overige genomineerden zijn te lezen op de website van Parmentier:

www.literairtijdschriftparmentier.nl.