|
| |
| |
| |
einde | SMAAK: ETEN & DRINKEN
| |
| |
| |
Lucas Hüsgen
Ode met beltegoed
De humanistische dichtkunst, horizontale
vliegtuigpirouette van de totaliteit,
hun wervelweging. Wereld,
met zijn apenkontjes, boterhammen,
happen uit de stilte, bombardement,
waardig afscheid van het producerscollectief,
als roofvogelen der politieserieën,
mooier, de welgevallige, emotioneler, gebruikelijker de intense,
tot diep in zijn stand. De spiegels,
de meerderen alsmede de microbes die zich
thuis voelen bij vegeteren,
slikken de door de geünificeerden onzer leveren voorgeschreven
literflessen olijfolie binnen, elke ochtend opnieuw, sinds
een groteske wijsgeer, evenwichtig monument
voor vandaal en spectrale verscheping (zoals wijzelf,
elke heldere ochtend opnieuw, afwachten
of poging tot transcommunicatie
deez'maal slagen moge via videoloop en spoel),
speelgoed, mensheid en dat, geheten: lingerie
van het goddelijk vertier, en zulks, geheten:
pornoster van het goddelijk verlangen, en dat dat dan ook maar hete
betaalsite der goddelijke wellust aller plantennevelen,
| |
| |
(Niks, geen woord over planeten hier!)
heeft uitgedeeld aan moraliteit der anderen die
stemmen der piloten afpassen
bij het onderbroken applaus op de ritmetafelen
en luisterzieke gehoorzangen
dat uitwijzing in het nationaal goedgekeurd landerijtjesgebied
met economische vertrouwelingen van het afgeschaft verweer,
waarbij men elkander op tijd en stond
hij en zij die (met de leuke jobs) heel zelden verwarrende berichten
vermogen te archiveren en ze om godzalige reden (zie boven)
retourneren aan beledigbare kleinmens en deze, in
overdadigheid lang reeds in orde wezende, omdat treinen
die niet langer voor hem behoeven te rijden (behoeven?), voor
evenmin nog langer voor varkenen en poelbeesten en runderen,
vooraf aan beltegoed niet anders zijn op te waarderen
dan middels het gezicht voor videobestanden,
die, wat je maar wil, ieders
vermogen onwelkom, dat wil
ook daarom zeggen dat richtingen van het gelijkgeschakelde
beeld zich verheugen in vreugde van gelijkschakelingen
in pijniging van het mieren en neuken in zompige
toekomst van de aangevette drekdominee, ietwat ziek
voor eeuwig in het Purmerse: doch voeten, de zijne,
| |
| |
daarbij stil. Hiephiep, humanisme
zij wonder boven wonder wonder en keert
wonder omdat het mensheid
heeft bezonnen, heeft bezonnen, zodra
het, nee wacht, wacht, de mensheid .... eindelijk uit zichzelf
heeft afgeschaft, vreugde heeft hersteld, lijkt
van misdadigeren die hunne
tegenstem beproeven, edoch zoals
de spits die in zijn ijle hemelen
digitale fotografen opmerkt
toch volop wil zeker zijn dat hij er was, tenzij,
fotografen in waardig elektronisch humanisme, clubliefde hen
te verkwanselen ten voorbeelde aan, in overeenstemminge met
kampeerkunsten ener maatschappij en dan mogen de sterren
twinkelen zonder connectieën met, gebenedijd?, hemelendom.
Foto maken van jezelf, heren: Sterrendom.
Vertraging treedt op, heren: Sterrendom.
Huig van mens, heren: Sterrendom,
biedt ene spectrale verdwijning, heren, heren, Sterrendom?,
gelijk de vertrouweling, heren Sterrendom,
aanwezig bij het beeldscherm, ene hernia van het Sterrendom
als beeldscherm, de heren Sterrendom
van een menselijkheid verwacht, waar de koppen zijn ingeslagen,
uw brandbaarheidsdatum zelden overschrijden
| |
| |
dan aan een bestemming, dank
aan de gezagvoerder, dan:
aan de bewindvoerders die
(net niet op tijd, net niet op tijd met dat vliegtuig, en
nog zo een, nog zo een ... Dat gesukkel die
stralend blauwe Amerikaanse morgen).
in het niet bestaande, romantiek
van het, geciseleerde?, geldcircuit, lichaam doet
in (de laatste wendingen, boven in de pirouette):
als onprettige inbreuk, doch vermoedelijk
in de bestrijding der criminaliteit:
het niet bestaande onverwijld afschaffen, zal
waarde van het loutere meenemen ter overweging
in waarde van het niet bestaande wel twee (meer) voudig
doen toenemen: vreugde omwerve (-weve) ons verleden, uwe!
Dit, aldus, waarde afwezigen, dreutelt in oplossing
vanuit optiek die wij in weerwil van Mu-doorfloten actietumulten
te vergeten wisten. Met recht wisten wij te vergeten
dat sommige woorden zich niet zomaar
| |
| |
laten overplanten, dan naar zichzelven (Nee, niet ‘dan’. Wel.):
Ebbe en vloed, zij wachten. Wachten zij op Mister Makreel.
Zo wacht Mister Makreel op net: Mister Makreel wacht
ook nog maar net. Net wacht: Juffrouw Zender. Net
wat Juffrouw Zender ervan verwacht, in mediale afschaffing van
het bestaande in de zending.
de vertrouweling waardigen. Ik ben een onwegigheid, zegge
de Onwegigheid, en dat is
dom. Zelden het machteloze protest ervaren
dan tegen stilstand van de zelfheid. Koe
heeft zich open gebeten, dat moest ook wel.
Sindsdien, zo vernam ik, lopen de zelfmoordacties
van het aanwezige (rabiaat)
in honderden miljoenen. Wees betrouwbaar
in de hypercapsule voor uw burgerenlab:
zal men nergens niemand wensen
dan humanisme uws uitwegs,
(Vliegticket daarbij niet vergeten:
wees dapper genoeg om te bellen,
en op tijd. In uw overblijven:
u bestaat er heus nog bij, u
moet het terneder, werkelijk,
bewees uw aanwezigheden,)
| |
| |
| |
Ode der aanminnige vlakten
Steeds weer deden de vier reizigers
de duizend weiden bleven zij kijken.
dezer duizend weiden moeilijk verkroppen,
hadden wel wat beters te doen
dan eigen vermogens te verorberen.
Stonden te snuiven, de zomerzon,
zo wisten jullie, had afgerekend
Daaraan gevolg gegeven, zo dient dat
de verantwoordelijke bestuurderen der stad
Naar mening der buurtraden
was er inmiddels wel meer te doen
te trippelen, bijdehand gevolg.
Er was inderdaad wat meer te doen
dan voeten reinigen, gevolg.
Meer doen dan afval likken
uit containers in het steegje, gevolg geven. Naastenbij:
geef hier, sprak zij, nachtelijk, reactie op,
| |
| |
Antwoord dat zij publiekelijk verspreidde
die haar voorvaderen hadden gekweekt,
(zij vergiste zich, wij gaven geen kik, snikten niet, desalniettemin:
waren anjelieren, stokrozen, verhandelbare
ontspruitingen, geurtje, kleurtje plus buiging voor wind,
zij blijft onverbiddelijk zei zij. Men moet zich
heen durven zetten over ...,
zeggen ze in de weiden, als reizigers strootjes trekken
en regenwolken manen de capuchon op te steken.
verluidt, koesterden zich
en de aanminnige glimlachjes
van de meisjes in het berenvel.
Toch is er nog een derde wonder geschied,
als het al niet plaats greep
met de opkomst van het vliegmasjien.
Pipelepoi: het had de vleugelen van een ooievaar,
de mythologische constructie van een rietdoorwader,
het alles verhelderende antwoord paraat
op de blikken en het gluren
| |
| |
en het aan komen wandelen door de velden,
terwijl regenwolken zich vervelen
bij de aanblik van reizigers
en een saaie capuchon, ook al
Denk plots, gevolg geven,
(vanuit de jou aangeboren
na het paarsgrijze gebergte - want in de herfstige vlakten
na het paarsgrijze gebergte ontspruiten
trager dan de afgeremde secondes
(Webster (Ben) bromt, streelt, kleedt zich
onophoudelijk te langzaam uit)
welvende kassen, niks daarvan:
rondlopende spalieren van staal (zeker
Over rondlopende spalieren van staal
spannen vrouwen in poffende bebloemde broeken
zwarte lappen, kijken eropuit
in de vroege morgen, zeggen,
geen lappen, het is landbouwzeil, mijnheer.
Toch kunnen ook zij niet ontkennen
wat ik nu kom bevestigen: herfstige vlakten staan vol met spalieren
en herfstige vlakten rond spalieren waar zij
mee vol staan worden grijs van het bruin
dat eens groen was, dit bruin, sprankelde in de zomer, dit
groen dat bruin was, als groen dat bruin wordt
waterig leven verdeelt, gevolg gevend als rijst.
| |
| |
Wat is er in het bovenstaande
aanminnig, waarom wordt het
woord van liefdevolle daadkracht, ‘aanminnig’,
zelden ergens anders dan in dezen (flauwekul) vernomen?
Jullie moeten daar alles van weten, lievelingen, jullie
hebben handen, gevolg geven. Jullie hebben momenten,
waar jullie van vertellen komen, gevolg. Ik wil,
gevolg gevenden, de mooie capuchon,
wil hem dragen temidden van duizend weiden,
gevolg geven onder gevenden -
|
|
Auteursrechtelijk beschermd