Parmentier. Jaargang 13

[p. 105]

Adriaan Krabbendam

Antiquair

het beroep valt je in de schoot
zelfs kiezels zijn te dateren
er zijn heldere foto's van een sluipwesp
vlak voor zijn verdwijnen in het zand

hier een gesigneerde ets van een dag in 2001
zij loopt tot aan het stootblok
verbaast zich over een geschouderde meneer
en laat de wolken hun gang gaan

dit is een picknick van gelijkgestemde
violen op een kleedje met noodrantsoen
ik sta er wat lullig bij maar wat verwacht je
van een treinreiziger het liggen verleerd

aan de labels wordt nog gewerkt
en er is nagedacht over nageslacht
chronologisch dan wel analfabetisch bloemschikken
linnaeus lijkt zijn vingers vast

het mooist zijn de opnames van achteren:
als bezoeker wil je altijd naar de ommezijde
om te zien of oproep klopt met datering
en ook daar wat vergaan is je toelacht

[p. 106]

Hippocampus

de vader van mijn kinderen regelt
treden voor de omgeschoolde loodgieter

broodnodig ontfermt de vakman zich over
restauratie van onderwatertrapgewelven

zeepaarden draven door de echo
van de kom wat flauw afgewezen bloem

de goden de stemloze goden hier gewoon
spiegelen zich in mijn herhaaldelijk misverstand

genade verbleekt er
verbloost op rij

bij het dapper zonlicht
dat jou te kijken zet

ik woon hier naar tevredenheid
en sterf met je mee