Parmentier. Jaargang 12

[p. 59]

Hanz Mirck
Een wesp verliefd

‘Dag meneer de wees.’
‘Wesp’ zei de wesp.
‘Weps’ zei Eric blozend.
Godfried Bomans

die onder mijn dakraam
de bloemen in mijn dekbed ziet
zich daaronder wild zoemend
tegen me aanduwt

die mij op een weide uitgestrekt vindt
mijn broekspijp in mijn stuifmeel zoekt
niet steekt als ik krabbel waar hij kriebelt
maar afgewezen wegvliegt

sla je hart maar door mijn huid
bloed je kloppend gif in mijn lijf
geef me al je leven
en val je laatste meters leeg

[p. 60]

EINDE DOSSIER