Parmentier. Jaargang 10

[p. 75]

Wiel Kusters
Oosters

Als na de zegen en de vredeskus
de aër door de priester wordt bewogen
boven de kostbaarheid van brood en wijn:
zacht waaien dat een bidden is,
dat er de Geest haast voelbaar maakt,
alsook de vleugelslag van cherubijnen
die neergeknield daar zweven blijven,
dan wordt hier al het aardse opgetild.

Want ook dit schuilt in het hoog symbool.
Het is een lauwe ochtend in het dorp.
Een hond pist in het leeg portaal.
De vliegen van de mest zien zich als gast
aan de tafel die de spijzen draagt.
Aards en hemels hoe de aër ze verjaagt.